Terugblik Susanne Biemans op loopbaanadviestraject Siebrich

Hoe kijk je aan tegen het resultaat dat Siebrich heeft bereikt?

“Siebrich heeft een heel belangrijke stap gemaakt, want ze heeft nu het basisvertrouwen dat ze iets aan haar leven kan veranderen. Ze durft te geloven in haar droom en ze ziet ook voor zich dat ze die kan realiseren. Dat vertrouwen zal wel blijvend aandacht vergen. De laatste jaren is haar leven woelig geweest. Ze kan zich daarin goed staande houden, maar in beweging komen kost haar moeite. Ze realiseert zich nu dat haar droom bereikbaar is en gaat daarvoor nu concrete stappen zetten. Dat is voor haar een grote omslag.”

Heeft ze haar droom kunnen vertalen naar een stappenplan?

“Ja, uiteindelijk wel. Ze weet nu zeker dat ze mensen wil helpen en dat ze daar zelf centraal in wil staan, waarschijnlijk met een eigen praktijk. Het is haar nu ook duidelijk dat ze daarbij in fysiek contact wil staan met cliënten. En ze wil vooralsnog geen maatschappelijk werk doen, bijvoorbeeld, waar het helpen meer pratend en rationeel verloopt.”

Hoe heeft ze dat ontdekt?

“De oefening ‘Waar ben je, waar kom je vandaan en waar ga je heen’ heeft haar beroerd. Deze oefening raakt je ziel als het ware. Ook een associatieoefening waarin ze zichzelf in haar toekomstige werkomgeving voorstelde heeft haar geholpen. Ik liet haar eerst ontspanningsoefeningen doen en daarna gaf ik haar de opdracht zich voor te stellen dat ze in de natuur is, waar het mooi en rustig is. Daarna nam ik haar stapsgewijs in gedachten mee naar haar toekomstige werkplek. Ze zag zichzelf in een sfeervolle behandelruimte, alleen met een cliënt aan wie ze begeleiding geeft.

Die fantasie werd versterkt door een ervaring in de realiteit. Op een open dag van een gezondheidscentrum heeft ze meegedaan aan een workshop rebalancing en dat was precies wat ze wilde. Of ze uiteindelijk hierin verder gaat of toch een andere opleiding gaat volgen, is iets wat ze nog verder uit gaat zoeken.”

Welke oefeningen hebben Siebrich goed geholpen?

“Voor dit soort vrije oefeningen, die gericht waren op reflecteren op zichzelf, was ze erg gevoelig. Meer praktische oefeningen, waarin ze haar gedachten moest structureren en keuzes moest maken voor de toekomst, vond ze moeilijk. Daar moest ze eerst mee in gevecht. Ze moest zich heen zetten over gedachten als: ‘Dat kost zoveel tijd’ en ‘Dat kan ik nu toch nog niet kiezen’, maar uiteindelijk deed ze deze opdrachten toch, op haar eigen manier. Dit ‘gevecht’ is minstens even zinvol geweest: nu weet Siebrich dat ze het plannen en verwezenlijken lastig vindt, maar ook dat ze het wel voor elkaar kan krijgen als ze ermee gaat stoeien.

In de loop van het traject deden we steeds meer werk dat gericht was op het maken van een stappenplan voor de toekomst. Ze moest drie scenario’s voor de toekomst schrijven en er vervolgens een uit kiezen waarvoor ze een plan ging maken om dat werkelijkheid te laten worden. Ze wilde daar nog niet aan en heeft dan ook de laatste afspraak verzet. Ze had meer tijd nodig.

Het boek De creatiespiraal van Marinus Knoope heeft haar veel gedaan. Knoope legt in zijn boek uit hoe persoonlijke veranderingen verlopen: je hebt eerst een droom, dan maak je een plan, vervolgens voer je dat uit en dan ga je genieten. Het moet in deze volgorde en je kunt geen fase overslaan. Ieder mens heeft een voorkeur voor een bepaalde fase, bijvoorbeeld het dromen, en ook een afkeur voor een andere fase, bijvoorbeeld het plannen. Siebrich herkende zich daarin en ze weet nu wat ze nodig heeft om goed door die planfase te komen.”

Waarom was het voor Siebrich zo moeilijk?

“Haar doel was in het begin van het traject zeer ambitieus. Haar droom was een eigen praktijk te beginnen waarin ze cliënten ging helpen met persoonlijke problemen, bijvoorbeeld door middel van reiki. Ze had echter nog helemaal geen ervaring en ook geen opleiding in die richting. Ik heb haar regelmatig gezegd dat dat gat alleen te overbruggen zou zijn met een heel goed plan, waarvan de uitvoering een paar jaar tijd zou kunnen kosten. Die boodschap kwam eerst niet binnen, maar nu is het wel bezonken. Ze heeft haar doel niet aangepast, maar juist heel serieus genomen en ze wil het nu echt. Het is geen fantasie meer. Ze weet nu welke stappen ze kan zetten. Het plannen daarvan vindt ze moeilijk, maar ze doet het wel. Ze heeft nu een plan voor de komende maanden. Dan moet ze weten welke opleiding ze moet gaan doen en hoe ze dat financieel kan regelen. Ze gaat een baan zoeken die genoeg geld oplevert om van te leven, maar die energie over laat om de opleiding te doen.”

Gaat ze het redden?

“Ja, want ze heeft nu echt vertrouwen in zichzelf. Zij was eerst bang dat ze het slagen te veel van mijn begeleiding afhankelijk zou maken, maar de laatste weken heeft ze zelf informatie verzameld en zonder mij het plan gemaakt. Wat ik ook heel goed vind, is dat ze anderen heeft ingeschakeld om haar te helpen, bijvoorbeeld haar dochter en een financieel adviseur. Ze kan goed zonder mij verder.

Ik ben heel tevreden over de uitkomst, want Siebrich kijkt nu naar wat ze echt wil en op grond daarvan maakt ze keuzes. Ze is klaar om haar droom te gaan leven, met alle consequenties van dien.”

Staat Siebrich model voor een bepaalde categorie loopbaantwijfelaars?

“Ja en nee. Ze staat voor mensen die dromen over hoe hun leven had kunnen zijn of zou kunnen zijn. De meesten blijven echter hangen in ofwel dromen óf in treuren, maar Siebrich gaat nu de stap zetten om haar leven echt te veranderen en dat vind ik een heel dappere stap. Niet veel mensen durven dat.”