Los bericht bekijken
  #1  
Oud 8 juni 2009, 18:00
mai mai is offline
Juniorlid
 
Geregistreerd: 15 mei 2009
Berichten: 4
mai is on a distinguished road
Question Werk is één, maar wat wil ik nou echt?

Daar zat ik... rustig en braaf vragen te beantwoorden tijdens mijn sollicitatiegesprek als office assistent. Wat spreekt je aan in de functie? Denk je dat je dit goed kan? Waaruit blijkt dat?

Bij elke vraag dacht ik: “Het lijkt mij verschrikkelijk, de hele dag zitten, zitten op kantoor, klusjes opknappen voor anderen, telefoon opnemen, simpel werk.. pff ik word al moe bij het idee”
Vervolgens kwam er een veelbelovend antwoord “Bladiblaat vind ik leuk, ik ben zus en zo, dit vond ik ook erg leuk bij mijn vorige werkgever. En ik heb ervaring hiermee en .. enz.”

Natuurlijk wist ik vooraf dat dit een baan is die niet bij mij past. Ik heb vergelijkbaar werk inderdaad een aantal jaar geleden gedaan, maar vond dit toen ook al niet leuk. Ik had stille hoop, dat het me wat meer aan zou spreken dan toen. Maar eigenlijk wist ik het. Tussendoor heb ik trouwens gestudeerd (HBO, niet afgemaakt, MBO daarvoor wel) en werkelijk allerlei verschillende baantjes gehad. Ik ben eigenlijk een echte jobhopper; zoekende naar wat ik wil.. maar tot noch toe niets gevonden.

Maar ja, we moeten werken. Anders komt er geen geld binnen en gaan we dood.
Maar wat als je niet weet wat je wilt, welke kant je opmoet, of zelfs niet in welke richting je moet kijken? Wat als meerdere beroepskeuze testen, coaches e.d. uiteindelijk tot niets hebben geleid? Wat als er naast je veel mensen opzoek zijn naar werk, die wel willen? Het is moeilijk met relatief weinig aanbod op de arbeidsmarkt.

Vanmiddag werd ik teruggebeld door het uitzendbureau, dat ze bij het desbetreffende bedrijf meerdere kandidaten hadden, maar hun keuze in principe viel op mij. Ze wilden alleen nog een gesprek om een beter beeld te krijgen van mijn drijfveren... Dit verbaaste mij niets. Eigenlijk heb ik niet echt drijfveren voor deze baan en ik vind het moeilijk om het hele zooitje geloofwaardig bij elkaar te liegen. Mijn enige drijfveren voor deze baan zijn dat het 5 minuten fietsen is en geld verdient.

Nu zal ik het toneelstukje voort moeten zetten. Ik zal me moeten presenteren als iets wat ik niet ben: een kantoortutje. Niet dat ik iets tegen kantoortutjes heb, integendeel, ik zou graag zo willen zijn... Rust vinden in een van 9 tot 5 baantje, tevreden zijn met wat je doet! Lijkt me geweldig! Maar uit ervaring weet ik dat ik die rust niet zal vinden. En aangezien ik, niet alleen tijdens het sollicitatiegesprek, maar als ik aangenomen word ook tijdens mijn werk het toneelstukje zal moeten doorspelen, betekent dat dat ik nooit mezelf kan zijn... een onmogelijke opgave. Het zal een stressvolle periode worden; toneelspelen, verder zoeken, denken en elke dag werk doen wat je niet leuk – verschrikkelijk vindt.

Wat moet ik toch? Ik ben een beetje ten einde raad...
Met citaat reageren