[Lepus]

Ik ben nu exact een maand aan het werk in een nieuwe baan. Hiervoor bijna 3 jaar bij mijn vorige werkgever gewerkt.
Ik dacht iets anders te willen en via een bekende bij het huidige bedrijf aan een nieuwe baan gekomen.

Vanaf het begin had ik al twijfels, past de baan en het bedrijf wel bij me?
Ik heb zo'n ontzettende spijt dat ik mijn vorige baan opgezegd heb en in deze nieuwe baan gestart ben.
Eigenlijk al sinds het moment dat de baan aangeboden was twijfelde ik.
Toch leek het me ergens wel interessant om wat nieuws te gaan doen, meer op een afdeling gericht op mijn vakgebied.
Misschien niet helemaal de functie inhoud die bij me past maar goed, de banen liggen niet voor het oprapen.

Uiteindelijk doorgezet door me te laten overtuigen door de bekende bij het bedrijf en anderen:
van gewoon doen de baan, zie het als een nieuwe kans, misschien heb je een leuke nieuwe baan en anders zoek je verder.
Dus baan geaccepteerd en vorige baan opgezegd.
Ik dacht mijn twijfels gaan wel over, maar nee. Anderen zeiden, niet blijven twijfelen. Toch blijven doen.
Ik weet dat ik mezelf er compleet gek mee maak. Sinds het baanaanbod ben ik eigenlijk geen enkel moment vrolijk geweest en nog steeds niet.
Hierdoor wil ik de baan eigenlijk al helemaal geen kans meer geven.
Ik blijf terugkijken naar mijn vorige baan en de manier waarop ik deze keuze gemaakt heb. Of eigenlijk de keuze psychisch niet gemaakt.
Ik weet dat het totaal verkeerd is, dat hebben anderen mij ook al verteld, als je zo blijft denken gaat het niet lukken. Kijk naar de toekomst.

Ik heb zoiets van kom op verman je zelf!
Er zijn zat anderen die in een baan zitten die ze niet bevalt, foute keuzes hebben gemaakt of werkloos zijn en nog een heel gezin draaiende proberen te houden.

Ik hebt zelf de keuze gemaakt, maar ik kan het niet loslaten, ik blijf er volledig in hangen en doormalen daardoor zit er nu compleet doorheen.
Ik rust niet uit, ik heb lichamelijke klachten door alle spanning, ik slaap slecht, regelmatig last van trillende handen, 0.0 concentratievermogen en inzet.

Het voelt als de meest foute keus die ik ooit gemaakt heb. Ik weet ook wel dat als ik zo doorga dat het sowieso niets meer gaat worden.
Normaal ben ik een doorzetter en maak ik er wel wat van.
Grootste probleem zijn mijn twijfels natuurlijk. Maar het werk bevalt me inhoudelijk niet, de collega’s op mijn afdeling wel erg aardig, maar de rest van de gehele bedrijfscultuur staat me totaal niet aan.
Het voelt alsof ik me aanstel en ja dat is misschien ook zo.