[thor2002]

Nee, helemaal niet gek: je werkt al 7 jaar in een veilige omgeving (hoe gek het ook wordt geregeld met roosters e.d.). Het is dan moeilijk om die veiligheid (en zekerheid) te moeten verlaten en een nieuwe, onbekende baan in te stappen.

Mijn tip: gewoon solliciteren. Tijdens dit gesprek kun je ook vragen stellen om een beter beeld te krijgen van de plek die open is. Ook kun je proeven hoe de sfeer is: informeel of juist formeel, los of strak, je kunt al met al binnen de twee minuten (in het echte gesprek, een sollicitatiegesprek begint doorgaans met een paar ´geruststellend´ makkelijke vragen van koetjes-kalfjes niveau) aanvoelen of je jezelf binnen het bedrijf zou kunnen zien werken.

De redenen waarom je niet weg zou gaan zijn drogredenen: vooral het in de steek laten van collegae is niet het beste argument: waarschijnlijk zullen zij, als de situatie echt is zoals je omschrijft (en ik herkend die van een ziekenhuis in Rotterdam) het heimelijk roerend met je eens zijn en hetzelfde hebben gedaan! Het is nobel van je dat je aan ze denkt, maar andersom zou je er ook weinig moeite mee hebben als een ander plots naar een ´leukere´ baan overstapt.

Meestal begin je niet in het eerste gesprek over salarissen en dergelijke, mocht dat wel gebeuren dan is het de personeelsfunctionaris die erover een mededeling o.i.d doet. In het tweede of volgende gesprek zou je het wel zelf aan kunnen kaarten. Je kunt gewoon vragen naar de vergoedingen voor het werk als die verder niet in de vacaturetekst worden genoemd. Waarschijnlijk werken ze ook volgens een cao. Informeer daar gewoon naar.

En als dit je eerste gesprek gaat worden, gewoon doen! Je kunt er meestal niet slechter van worden!
Thor 2002.