Al eens nagedacht over de eenzijdige benadering van het model? Het gaat uit van de relatie tussen manager en medewerker en de capaciteiten van de medewerker. Het houdt geen rekening met situationele omstandigheden.
Voorbeeld: bij een reorganisatie zou een supporting leiderschap gewenst zijn? Maar als de manager de taak heeft om de afdeling te halveren, is dan supporting of coaching leiderschap nog steeds gewenst?
Het model is best toepasbaar, maar kan m.i. niet blindelings gevolgd worden. Voor goed leiderschap is naar mijn mening situational awareness voor een manager een vereiste, waarbij het leiderschapsmodel een rol speelt maar niet allesbepalend is.
|