[Marieke J]

Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik blijf er maar over door piekeren.

Wat in de WW een passende reistijd is, is in het eerste halfjaar slechts twee uur per dag, tenzij men in de oude baan reeds meer dan twee uur reisde. Pas na een half jaar hoef je pas een baan van maximaal drie uur reistijd te accepteren, tenzij je al gewend was om veel langer te reizen.

Ik weet dat ik in mijn recht sta. Verder heb ik op grond van foutieve informatie gesolliciteerd.

Nog steeds vind ik de hele gang van zaken vreemd. Eigenlijk al tijdens het telefoongesprek liet de werkgever weten dat ik mocht komen, en ik was nog maar net binnen, en hij zei al dat ik mocht beginnen. En ik vind het vreemd dat ze ook nog niet een paar anderen uitnodigen. Een paar jaar geleden heb ik gesolliciteerd bij een bedrijf waar ze echt heel hard iemand nodig hadden, maar daar heb ik wel twee pittige gesprekken van minimaal een uur gehad! Dus naar mijn gevoel gaat dit hier allemaal te gemakkelijk.

Verder is het salaris een paar honderd euro bruto lager dan in mijn laatste baan, en ik krijg geen aanbod op papier. Verder komen er dan natuurlijk nog de reiskosten bij, de reiskosten zouden zo'n € 350,- in de maand worden, en dat bij een lager salaris.

Ik heb er een akelig gevoel bij, ook omdat ik zo snel ben aangenomen.

Wat kan ik het beste doen? Waar kan ik hierover advies inwinnen?

Ik weet dat ik in mijn recht sta als ik deze baan weiger, maar ik blijf er maar over piekeren.

Intussen solliciteer ik hard door. Ik ben echt niet te lui om te werken, maar omdat ik nog betrekkelijk kort werkloos ben wil ik wel werk accepteren waar ik zelf ook achter sta.