[claudia1980]

Nee, ik ben niet gelukkig in mijn werk. Ik kom van de kunst & cultuur kant en heb genoten van mijn studies. Na het afstuderen was het natuurlijk een drama om werk te vinden. Uiteindelijk vond ik mezelf in het communicatievak. Niet erg vreemd, schrijven en boodschappen overbrengen zijn toch een paar van de weinige concrete vaardigheden die je aan de universiteit opdoet.

Maar tijdens al mijn jaren studie had niemand mij kunnen voorbereiden op de horror die wij "kantoor" noemen. Wat afschuwelijk om iedere ochtend verplicht jezelf naar dat hok te moeten begeven om er tot 5 uur niet meer uit te mogen. En nu heb ik heel wat kunst- en cultuur instellingen van binnen gezien, kom toch telkens terecht in het vakgebied waar ik thuis hoor. Maar ik had er nooit bij stil gestaan dat achter iedere leuke en aansprekende instelling precies hetzelfde afschuwelijke kantoor schuil gaat. Iedere dag die ik op kantoor werk is voor mij als een gevangenisstraf. En er is geen weg terug: ik heb hier al jaren ervaring mee, hier mijn diploma's in, en kan inmiddels gewoon niets anders meer.

Mensen willen mij nogal eens oppeppen met een "ga toch weer naar school, ga toch dit, ga toch dat, leef de droom!" maar dat vind ik nu toch echt te laat. De huur moet worden betaald, ik heb die zekerheid nu nodig, en het is niet gezegd dat een andere specialisatie me van kantoor zou houden. Volgens mij leiden alle banen binnen mijn sector/ niveau tot kantoor. Ik zou ook niet weten welke keuzes ik anders had moeten doen.

Maar hee, volgens mij is toch 60% van alle Nederlanders uiteindelijk niet erg blij met het werk. Uiteindelijk kies ik voor zo min mogelijk uren werken en zo veel mogelijk vrijheid. Ik solliciteer enkel op banen tot 24 uur zodat ik maar drie dagen per week hoef weg te gooien. En als ik op een goede dag de gelegenheid heb ga ik het wellicht eens als reisleider proberen!