Kort even voorstellen: Dimitri, net 29 geworden en aan m'n 3e job toe.
Saillant detail: ik ben Belg, kan er weinig aan veranderen maar in BE is er helaas geen platform zoals dit
Als master in de economische wetenschappen ging ik aan de slag bij de overheid. Daar heb ik bijna 4j gewerkt als dossierbeheerder en beleidsmedewerker. Inhoudelijk vond ik dit een prima baan, maar ik had er te kampen met te weinig werk, te weinig betrokken worden, oplopen tegen de muren van de politieke kleuren en finaal nog te weinig uitdaging om me goed te voelen. Waardering was ook een hekel punt, was zga onbestaande.
Mijn dagen vulde ik met internet. Allerhande fora bijhouden, constant de pagina refreshen in de hoop een nieuwe reactie of posting te kunnen lezen.
Ik had geen enkele motivatie om werk te verzetten, liet alles aanslepen en wat ik afleverde had niet de kwaliteit die het vroeger had.
Ik volgde enkele uren gratis loopbaanadvies, maar daar kwam eigenlijk niets uit... het enige wat ik daar van heb meegenomen is dat ik m'n taken (of dat nu in m'n huidige job was of een andere) anders moest bekijken om meer vreugde uit het werk te halen. Niet van 'moeten' maar 'willen'. 'Ik wil X bereiken, en daarom voer ik taak Y uit'.
Toen m'n leidinggevende me erop aansprak dat hij meer van mij verwachtte en m'n prestaties duidelijk ondermaats geworden waren, heb ik een knoop doorgehakt en ontslag genomen.
Dan heb ik een volledig andere richting gekozen. Ik wou een adviserende functie, gevarieerd en mensen vooruit helpen. Ik kwam terecht bij een bankfiliaal als commercieel adviseur. Hun verhaal van lange termijn klantenrelaties en maatwerk spraken me daarbij aan.
De praktijk echter was helemaal anders, met klemtoon op verkoop ipv advies. Ik voelde me niet lekker bij wat ik moest doen, en na anderhalf jaar vertrok ik.
Achteraf gezien, had ik de problemen bij m'n job bij de overheid beter anders aangepakt. Had ik assertiever geweest, mijn leidinggevende vlugger aangesproken en zelf ook wat aan de kar getrokken om betrokken te worden bij bepaalde projecten, dan was ik allicht nog steeds tevreden aan het werk.
Het kon me destijds niets meer schelen, ik was het daar kotsbeu en had eigenlijk geen frisse kijk op de zaak.
Nu ben ik opnieuw aan de slag bij de overheid, gelukkig maar een tijdelijke overeenkomst want opnieuw voel ik me niet lekker bij m'n baan. Dit gevoel had ik al na enkele weken! De 'klachten' zijn opnieuw te weinig om handen, geen betrokkenheid, een sfeer van 'het is goed zoals het is'. Ik doe voorstellen om dingen anders aan te pakken, te verbeteren. Maar daar komt zelfs geen reactie op, niet positief niet negatief...
De woorden 'heeft het wel zin wat ik hier zit te doen' spelen vrij vaak door m'n hoofd. Er is zo weinig te beleven hier, het enige wat ik zou moeten doen is bedrijven opbellen om te overtuigen een opleiding die hier georganiseerd wordt te volgen.
Maar ik kan het gewoonweg niet opbrengen. Is dat het nu? Een lijst afhaspelen? En als de lijst af is, heb ik helemaal niets meer te doen.
Hier langer blijven dan nodig is geen optie, de bore-out sluipt om de hoek.
De laatste weken ben ik constant bezig geweest met nadenken.
Waar wil ik naartoe met m'n loopbaan? Want ik wil niet opnieuw in dezelfde situatie belanden.
Beleidsmedewerker vond ik eigenlijk een leuke baan! Maatschappelijk relevant, gevarieerd, uitdagend. Ik bracht graag verbetervoorstellen aan en beleefde plezier in het uitzoeken en rekenen waarom mijn voorstel de situatie zou verbeteren.
Maar bij de overheid wou niemand zijn projecten 'delen' en voelde ik me niet betrokken. Ik werd er niet aangemoedigd om iets te doen of gewaard voor wat ik deed.
Commercieel adviseur was duidelijk niets voor mij. Ik haal m'n motivatie niet uit het halen van verkoopcijfers.
Ik haalde dan wel m'n voldoening uit de glimlach van de klant als die m'n kantoor verliet. Of die iets 'gekocht' had of niet, maakte mij niets uit.
Een commerciële functie is denk ik dan niets voor mij.
Waar vind ik dan wel waar ik naar op zoek ben?
Consultancy?
Problemen aanduiden en verbetervoorstellen uitwerken lijkt me inderdaad wel passend voor me. Ik los graag moeilijke vraagstukken op. Altijd ergens anders werken, veel variatie. Maar dan bots ik met m'n privé-situatie. Ik baal van lange woon-werktrajecten en wordt gek van filerijden. Ik heb thuis 2 honden en een echtgenote die vaak lange dagen moet klokken en af en toe enkele dagen naar het buitenland moet. Dan past het werkritme van een consultant niet in het plaatje.
Terug bij de overheid als beleidsmedewerker?
Eigenlijk, qua jobinhoud heel graag. Mooie work-life balance, best veel vakantiedagen, mogelijkheid tot thuiswerk. Maar dan kom ik misschien weer in de dooie, trage overheidssfeer en bureaucratische manier van werken... en raak ik na verloop van tijd weer uitgeblust door een gebrek aan motivatie.
Ik weet wat ik wil. Ik wil vooruit, dingen verbeteren, maatschappelijk relevante vraagstukken en problemen oplossen met het groter plaatje voor ogen. Mensen en zaken beter maken.
Ik wil terecht komen in een bedrijf/organisatie die ook vooruit wil, die niet bij de pakken blijft zitten en alles z'n verloop laat gaan. Graag in een bedrijf/organisatie die maatschappelijk verantwoord werkt, die durft stilstaan bij het waarom en het hoe, die toekomstgericht is.
De grote vraag is waar ik dat kan vinden.
Trial and error lijkt me geen ideale piste. Dan is de kans groot dat ik op m'n vijftigste nog op zoek ben naar een zinnige baan