Om jullie op de hoogte te houden...
Gister dus met 2 mensen van de bedrijfsraad gesproken. Die zeiden mij: schakel in ieder geval je vriendin in om serieus te peilen of je bij haar op de afdeling een goede kans maakt. Dus die heeft het gevraagd. Ze hebben eigenlijk wel iemand nodig. Maar aangezien er een fusie aankomt (hebben jullie misschien wel gehoord: Commerzbank en Dresdner Bank) moeten er misschien mensen van Dresdner bij op de afdeling. De chef zou vrijdag met de ´grote´ chef gaan praten. Dat is dus een kleine kans, maar voor mijn POP-gesprek (donderdag) heb ik daar niet zoveel aan.
Tweede wat ze zeiden: je moet je afvragen wát je ervoor over hebt om niet meer op je afdeling te hoeven werken. Als je daar eigenlijk alles voor over hebt, kan je donderdag je kaarten op tafel leggen (met dan de kans dat ze zeggen: dan scheiden zich hier onze wegen). Zo niet, dan zul je moeten liegen en om de hete brei heen praten.
En eigenlijk... had ik de keus al genomen. Ik had de bevestiging nog nodig (1 van de mensen van de bedrijfsraad zei: 10 jaar geleden heb ik een in zo´n zelfde situatie gezeten, dat sloopt je). Gisteravond nog eens serieus met mijn vriend gepraat over eventuele consequenties en ik ben eruit: ik ga mijn cheffin morgen de waarheid zeggen (dat klinkt wat agressiever dan dat ik het bedoel
). Met een eventuele baan binnen de bank, sollicitaties buiten de bank die onderweg zijn en natuurlijk altijd nog het uitzendburo (die mij al een aantal keer hebben gezegd: we hebben heus werk voor je, maar dan hebben we je per direkt nodig) waag ik het erop.
Supereng natuurlijk (ouders die me hebben geleerd: geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt), maar het ´onderbuikgevoel´ is goed, dus daar laat ik me maar door leiden.
Krijg ik van jullie nog wat feedback/aanmoediging? (heb ik ff nodig )