Bedankt voor je reactie.
Reisleider is een optie die ik heb overwogen. Waar ik vooral tegenop kijk is het feit dat je voor een groep moet spreken. Doordat ik (een beetje) stotter, is dat wat lastig. Anderzijds sluit het wel heel goed aan bij mij. Lijkt me trouwens heerlijk werk. Bijkomend nadeel is dat het erg weinig verdient (is geen groot bezwaar, maar toch). Daarnaast ben ik inmiddels 'al' 35.
Zowel mijn mondelinge als schriftelijke taalvaardigheid is prima in het Spaans.
Met zinvol werk bedoel ik niet zo zeer vrijwilligerswerk (bij een non-profit organisatie), maar werk waar je voldoening uithaalt. Dat is per persoon verschillend. Werk dat aansluit bij iemands passies, interesses, enz. Dus werk wat niet alleen energie kost, maar ook (geestelijke) energie oplevert. Bij hardlopen ervaar ik min of meer hetzelfde: het kost lichamelijke energie, maar het levert enorm veel geestelijke energie op.
Het ideaalbeeld is dat je werk doet vanuit bezieling, enthousiasme en passie. Misschien is dat niet voor iedereen haalbaar, maar in mijn ogen moet het wel áltijd het uitgangspunt zijn. Of in elk geval proberen om werk te vinden waar je zo veel mogelijk voldoening en energie uithaalt.
In mijn geval zou dat iets zijn met:
- reizen
- Spaans
- Latijns-Amerika/ Spanje
- mensen helpen/ begeleiden, etc.
- dingen verbeteren (dat kan van alles zijn)
- PSV (totaal niet realistisch, maar dromen mag je altijd).
Mijn huidig werk (content voor websites schrijven) levert me totaal geen voldoening op. Ik ervaar het absoluut niet als zinvol. In mijn werk staat de mens immers niet centraal, daarnaast doe ik vrijwel alleen maar computerwerk. Hoe kan iemand dat leuk vinden? Ik krijg last van mijn ogen en ik mis contact met mensen. Bovendien schrijf ik doorgaans over gokken (zo'n 75% v/d tijd) en juist daar heb ik niks mee (lees: daar heb ik een aversie tegen).
Ik ben er heilig van overtuigd dat mijn sociale vaardigheden één van mijn sterke punten zijn. Mensen beschouwen mij als verantwoordelijk, betrouwbaar, loyaal, vriendelijk en gedisciplineerd. Ik merk dat mensen graag tegen mij praten vanwege mijn vriendelijke/ betrouwbare uitstraling. Ik acht me zeer geschikt om als luisterend oor, adviseur of interviewer te fungeren.
In een gesprek met een psycholoog is het duidelijk geworden waarom ik zo moeilijk in beweging kom voor wat betreft ander werk:
- enerzijds ben ik veeleisend en té veel op zoek naar de ideale baan (elk werk heeft immers z'n mindere kanten), het moet allemaal perfect zijn, ik lijk te weinig bereid om ook de mindere kanten van werk te accepteren.
- anderzijds ben ik erg risicomijdend en lijk ik niet of nauwelijks bereid om af & toe op mijn bek te gaan (een verkeerde beslissing te nemen). De onzekerheid als gevolg van een bepaalde keuze boezemt me angst in ("wat als het de verkeerde keuze is, dan ben ik nóg verder van huis"). Terwijl juist door dingen te proberen, leer je en weet je of het iets is.
Daardoor blijft er logischerwijs erg weinig bewegingsruimte over. Heel verklaarbaar dus. Bij elke optie of keuze kom ik direct met tegenargumenten ('de spreekwoordelijke beren op de weg'), zoals ook hierboven bij de optie van reisleider. Ik ben een meester in het 'ja, maar'......
|