Het spijt me, maar ik zie echt niet zo het nut van nabellen in. De keren dat ik het heb gedaan kreeg ik gewoon standaard antwoorden: een ander paste beter in het profiel, ik had te weinig ervaring of ze zochten een kandidaat die dichterbij woonde (hoewel ik steeds aangeef dat ik wil verhuizen bij een vaste aanstelling). Wat moet ik dan daarmee? Ik word er alleen maar depressiever van, want het enige dat ik ervan leer is dat mijn sollicitatiemogelijkheden zich nog meer beperken: alleen op startersfuncties die precies vragen wat ik heb gestudeerd, dicht in de buurt.
En ja, ik ben nog geen jaar geleden afgestudeerd, maar ik ben wel al 50 geweest. Ik heb weinig werkervaring voor iemand van mijn leeftijd en ook nog eens niet in de functie waar ik nu naar solliciteer. Als mijn leeftijd de reden van afwijzing is zullen ze dat dus nooit zeggen en krijg ik van dat gedraai om de hete brij, waar ik echt niet vrolijk van word. Om mezelf te beschermen bel ik dus meestal maar niet.
Als ik dus dezelfde vacature nog eens zie staan denk ik: misschien konden ze geen jonger/ervarener persoon vinden en passen ze hun zoekcriteria wel aan. Misschien maak ik dan alsnog een kans. Op welke manier zou ik er dan profijt van hebben als ik de eerste keer had nagebeld en te horen had gekregen dat een ander beter in het profiel paste (of het nou waar was of niet)? Op welke manier zou mij dat de tweede keer kunnen helpen?
|