Los bericht bekijken
  #1  
Oud 9 mei 2012, 13:14
Liav Liav is offline
Lid
 
Geregistreerd: 10 juli 2011
Berichten: 18
Liav is on a distinguished road
Standaard Solliciteren na vervelende werkervaring

Hoi allemaal,

Ik heb een beetje een vervelende situatie achter de rug bij mijn laatste baan, en vind het sindsdien moeilijk om nog te weten waar ik goed in ben, en ook om me op die vlakken te verkopen op sollicitatiegesprekken.

Ik ben nu in totaal 2 jaar aan het werk. Op mijn eerste baan heb ik anderhalf jaar gewerkt. Dit was een project management functie, waar het plannen en organiseren van verschillende projecten centraal stond. Ik heb tijdens die job altijd het gevoel gehad alsof ik goed in m'n werk was, en ook op evaluatiegesprekken bleken mijn managers heel tevreden. Toen ik na anderhalf van job wilde veranderen, omdat ik zocht naar een baan met meer creatieve inbreng, vonden ze het ook jammer dat ik wegging en hebben ze geprobeerd om me daar te houden.

Mijn nieuwe functie sloot nauw aan bij mijn vorige, maar was in een creatievere sector (de reclame). Ik kon dus ook meedoen met het bedenken van concepten, wat ik enorm leuk vond. Anderzijds stond plannen, organiseren en time-management ook nog steeds centraal.
Ik merkte wel dat het niet altijd lekker liep, maar ik had vaak het gevoel alsof ik de schuld kreeg van zaken waar ik niks mee te maken had.

Zo reageerde mijn bazin vaak heel erg kwaad als ze zelf gestrest was. Ze is eens heel kwaad op mij geworden over de resultaten van een project (die teleurstelden), dat volledig door mijn voorganger was uitgewerkt en opgevolgd. Toen ik me daarmee probeerde te verdedigen (het project was al afgerond voor ik begon) werd ze nog kwader op me. Als ze me vroeg om A te doen, werd ze achteraf kwaad dat ik niet uit mezelf ook B en C had gedaan. Maar aangezien ik er toen nog maar net werkte, vond ik het wel normaal dat ik nog niet wist dat ze B en C ook verwachtte. Het gevolg was dat ik bij iedere opdracht die ze me gaf, mijn hoofd brak wat B en C mogelijk konden zijn.
Ik moest op een gegeven moment een social media plan uitwerken voor een project en dit implementeren zolang het project liep, iets wat ik nog nooit gedaan had (niemand in het -kleine- bedrijf trouwens) maar wat ik wel zeer leuk vond. Er werd me verteld dat ik het echt grondig moest doen, omdat het voor onze belangrijkste klant was. Ik heb er dus opzoekingswerk over gedaan en dat zo goed mogelijk uitgewerkt, en met ideeën gekomen waar ze zelf nog niet aan gedacht hadden. Ik kreeg een 'go' voor de uitwerking, maar uiteindelijk kreeg ik de volle lading van mijn bazin, omdat ik er meer dan één uur per week aan besteedde. Ze wilden wel dat ik het plan implementeerde, exact zoals het er lag, maar dat ik er maar 10 minuten per dag aan besteedde. Wat hallucinant was.

Ze heeft tijdens een etentje met een klant eens een hele avond zitten klagen over "dat jonge mensen toch niet weten wat werken is, en dat je van jonge mensen niet op aan kunt". De klant reageerde er heel ongemakkelijk op en was het duidelijk niet met haar eens. Vanzelfsprekend had ik het gevoel dat ze het over mij (en mijn andere jonge collega) had. Erg onterecht want ik werkte me uit de naad.

Ik ging vaak naar m'n werk met het gevoel alsof ik een zwaar examen moest afleggen.

Na een half jaar werd mijn proefcontract niet verlengd. Omdat er ook 4 anderen (van de 15 werknemers in totaal) werden ontslagen lijkt het me wel evident dat het om economische redenen was. Toch zei mijn bazin me dat het was omdat ik niet goed was in plannen, organiseren en time-management, dat ik steeds dezelfde fouten maakte en beter een job zou zoeken waar dit niet belangrijk was. Toen ik haar vroeg over welke fouten ze het had (ik had namelijk zo m'n best gedaan om niet dezelfde fouten te maken) kon ze me geen voorbeeld geven en wimpelde ze mijn vraag af. Ik heb me toen proberen te verdedigen, door te zeggen dat ik vond dat ze geen duidelijke communicatie hadden en ik vaak niet wist wat ze juist van me verwachtten, waarop ze me een bitsige repliek gaf.

Ik begrijp wel dat ik haar niet als referentie kan opgeven voor een volgende baan. Gelukkig ben ik op goede voet weggegaan bij mijn eerste job, en is mijn vorige manager meer dan bereid om een goed woordje voor me te doen. Maar toch vind ik het moeilijk om mezelf te verkopen op een sollicitatiegesprek. Mijn zelfvertrouwen heeft een serieuze deuk gekregen en ik weet niet of het aan mij lag dat die baan niet goed ging. Hierdoor heb ik nu het gevoel alsof mijn negatieve punten zijn dat ik onzeker ben, en niet assertief ben. Toch was ik vroeger nooit zo. Ik was juist wel assertief in m'n vorige job, en zou op een vergadering zeker tegen mijn manager m'n ideeën vertellen en deze ook proberen te verkopen met zelfvertrouwen. Ook naar klanten en collega's toe was ik altijd vol zelfvertrouwen (zo ben ik trouwens altijd geweest), maar dat is nu heel wat minder. Ik heb het gevoel alsof ik een soort faalangst heb gekregen, door deze ontnuchterende werkervaring.

Op gesprekken merk ik nu dat ik veel voorzichtiger antwoord. Dat ik m'n eigen kunnen relativeer, omdat ik niet wil dat ze irrealistische verwachten van me hebben.
Hoe kan ik dit het best achter me laten en mezelf weer verkopen?

Als ze me vragen waarom ik bij mijn vorige baan moest vertrekken, geef ik wel bedrijfseconomische redenen op, maar anderzijds staat mijn werkgever niet op mijn referentiebrief. Moet ik hier dan toch iets over vermelden? Ik wil namelijk niet onzeker of negatief overkomen.

Bedankt voor jullie advies :-)
Met citaat reageren