Reis (5a)
Donderdag 10 augustus 2006
De opdrachten die Susanne deze keer meegaf, brengen onverwachte dingen aan de oppervlakte. Ze lagen ongezien op de bodem van het meer.
Er is een aantal mensen met wie ik regelmatig samen reis. We delen wat we hebben. Geluk, verdriet, belevenissen, tijd, zorgen en plezier.
Aan hen moet ik vragen om in 5 woorden te zeggen wie ik ben voor hen. Het betekent wel wat voor me als ze hun 5 woorden noemen en vertellen hoe ze mij zien en ervaren.
Het staat!
Soms word ik er verlegen van.
Voor mij is wat ze zeggen soms een bevestiging, maar met name de laatste gesprekken vandaag zijn heel verrassend. Een vriendin zegt dat ik met mijn eigenschappen haar route zou kunnen lopen. In dat gebied heb ik op eigen initiatief gewandeld toen ik een oude vrouw begeleidde. En juist dat gebied zou ik verder willen onderzoeken. Ik wil niet haar route volgen, maar mijn eigen route in hetzelfde gebied. En verder hoor ik van een alpha-client dat ze zich gehoord voelt door mij als we samen optrekken. Heel belangrijk, want als dat niet zo was, ontbrak er wat in mijn rugzak dat nodig is om in dat specifieke gebied te kunnen reizen.
We worden zo weer opnieuw bepaald bij wat we voor elkaar betekenen. In het leven komt er van alles op je pad, waardoor je de weg kwijt kunt raken en dan heb je elkaar als reisgenoten hard nodig. Ik hoop dat we nog lang samen optrekken.
Een andere verrassing is dat er een dikke, rode draad boven komt drijven, die 'VERTROUWEN' heet. Het blijkt dat ik een nieuwe baan vooral accepteerde, vanwege het vertrouwen dat anderen in mij hadden. Zij zagen mij zitten. Het was niet mijn eigen vertrouwen dat me 'ja' liet zeggen.
Nu ik weet dat het zo ging, kan ik het gaan accepteren. Vertrouwen vanuit jezelf is onmisbaar, wie je ook bent en welke route je ook gaat. Ik voel hoe essentieel het is dat het een stevige plaats krijgt in mijn rugzak.
Dit is onbetaalbaar.
Siebrich Samplonius
***