Vandaag heb ik een sollicitatiegesprek gehad.
Heel het weekend ben ik bezig geweest met voorbereiden van eventuele vragen en wat ik er op zou antwoorden.
Het bedrijf bekijk ik voor ik solliciteer heel goed dus daar wist ik al het e.e.a. van
Beide gespreksdames gegoogeld en met zorgvuldigheid mijn kleding uitgezocht.
Vervolgens ruim op tijd weg zodat er onderweg eventueel nog wat tegen kan zitten.
Helemaal volgens het boekje dus..
Het gesprek verliep op zich best redelijk, althans, dat vond ik.
Geen vreemde vragen en mijn grootste struikelblok (vertel eens iets over jezelf) werd niet gevraagd.
Toch kreeg ik de opmerking die ik nu voor de derde keer hoor "ik zie niet wie je bent, ik weet niet met wie ik nu eigenlijk een gesprek voor"
Mijn antwoorden waren goed maar veilig.
Mijn vragen werden dan wel weer gewaardeerd.
Het gesprek heeft 50 minuten geduurd, ik heb alsnog een glimlach bij de dames (of in elk geval één dan) weten te creëren maar ik kan werkelijk geen zinnig woord meer zeggen nu over wat ik hier nu van kan verwachten.
Zelf had ik niet het idee dat ik dicht geklapt was, toch is dat de enige verklaring die ik kan bedenken op het feit dat ik mezelf blijkbaar niet laat zien.
Morgen hoor ik of ik we verder gaan met de procedure.
Mijn vraag luidt dan ook:
hoe laat je jezelf zien????????? hoe laat je je enthousiasme zien????
Als een nuchtere, doe maar gewoon dan doe je gek genoeg type blijk ik dit dus moeilijk te kunnen laten zien, terwijl mijn cv juist sprankelt (leuk detail ik ben uitgenodigd op basis van mijn unieke cv qua lay-out, mijn brief was niet meegekomen door een fout in het systeem)