Los bericht bekijken
  #1  
Oud 27 maart 2013, 18:19
sander1970 sander1970 is offline
Juniorlid
 
Geregistreerd: 27 maart 2013
Berichten: 2
sander1970 is on a distinguished road
Post Visie: De realiteit van nu

Ik heb me zojuist aangemeld bij dit forum, met vooral de bedoeling mijn visie te delen, en hopelijk gedachten te wisselen of feedback te krijgen hierop.

Mijn visie / stelling is de volgende:
Voor het grootste deel van de huidige werkzoekenden (Maart 2013) is er geen baan of vacature beschikbaar.
- puur getalsmatig: er zijn niet genoeg banen voor het aantal werkzoekenden.
- maar belangrijker: voor een grote groep is er geen enkele baan beschikbaar. Dit komt niet door beperkingen of tekortkomingen van de werkzoekende maar het totaal ontbreken van aangeboden invulbare vacatures.

- de meeste beschikbare vacatures zijn moeilijk invulbare plaatsen waar zeer specifieke opleiding en ervaring geeist wordt. Je krijgt na sollicitatie een reactie: uw CV sluit niet aan bij het gezochte profiel. Of je hoort niks.

- Overige vacatures zijn in te delen in de groepen:
  • gelegenheidswerk: seizoensarbeid, callcenterwerk, schoonmaakwerk met een vooraf bepaalde looptijd zonder perspectief op vervolg.
  • Niet- of onderbetaald werk: zoals taxichauffeur waar je eerst zelf een opleiding van 900 euro moet betalen en vervolgens een 10-uurs deeltijd baan hebt van 400 euro netto per maand, ook vrijwilligerswerk.
  • Nep- en lokvacatures: na solliciteren blijkt er geen concrete baan of vacature te zijn, de aanbieder wil of mensen trekken naar een bepaalde website of heeft voor de vorm of procedure een aantal advertenties open staan. Deze zijn voor de geroutineerde werkzoeker herkenbaar aan het terugkerende karakter.

Wie ben ik om dit te durven stellen?

Ik ben nu 17 maanden werkzoekend. Voorheen werkzaam geweest op kaderniveau bij verschillende architectenbureau's.
- Ik heb veel sollicitaties gedaan, waarvan hoogstens een handvol met enige fantasie te relateren waren aan mijn CV
- Ik heb veel tijd doorgebracht met het zoeken, doornemen en scannen van vacaturebestanden op landelijke schaal.
- Ik heb gesproken met veel tussenpersonen uit uitzend- en detacheringsbranche. Verder heb ik nog contacten in het bedrijfsleven.

Mijn conclusie: Er zijn geen banen.
Er zijn alleen vacatures die met zeer specifieke ervaring en kwalificaties invulbaar zijn. Dit zijn de vacatures waarop ik solliciteer, omdat er geen andere zijn, maar ik weet dus bij voorbaat dat het geen relevante vacatures zijn voor mij.

Ik zie bij discussies op diverse fora het UWV er van langs krijgen dat ze zo slecht bezig zijn. Ik ben het hier niet mee eens. Als er geen banen zijn kunnen ze ook niet meer doen. Ze mogen het echter niet erkennen, omdat dit tegen hun mission statement ingaat. Ze moeten blijven motiveren en enthousiasmeren, ook al weten ze zelf ook dat er op dit moment niks meer is.

Tot zover mijn enigzins sombere kijk op de stand van zaken.
Toen eind 2011 mijn contract afliep wist ik dit wel. Al vanaf 2008 was er in mijn branche geen enkele ruimte meer. Iedereen werkte onder kostennivo om maar werk te kunnen binnenhalen. Alle bedrijven moesten krimpen, het grootste deel ging failliet. Wat er nu nog over is, is max.40% in personeel en probeert mensen binnen te houden met kunst en vliegwerk. Maar het einde is nog (lang) niet in zicht.

Als en wanneer er herstel intreed zal de generatie die nu geen werk meer heeft niet meer terugkomen. De ontwikkelingen op het gebied van regelgeving, 3D-ontwerp integratie, lean-business en projectteam communicatie gaan zo snel dat op dit moment mijn gehele CV al irrelevant is. De toekomstige ontstane vacatures zullen eenvoudig met schoolverlaters gevuld kunnen worden. Mijn ervaring in projectmanagement van 1995-2010 is niet meer van waarde.
Mijns inziens is dit gegeven niet exclusief voor de bouwwereld. De meeste vacatures staan bol van vernieuwing en pro-actieve progressie. Dit werd mij bevestigd door verschillende mede-werkzoekenden die totaal geen aansluiting zijn tussen hun praktijk en die van het werkaanbod.

Ik zie een kloof ontstaan tussen het leger werkzoekenden en een in toenemende mate verspecialiserende arbeidsmarkt.
De realiteit voor de doorsnee werkloze is dat er geen banen zijn.
Je zult zelf een baan moeten maken of de broekriem aanhalen.

Graag zou ik inhoudelijke reacties lezen op mijn verhaal.
Groeten, Sander
Met citaat reageren