Los bericht bekijken
  #1  
Oud 30 september 2014, 18:21
Gozefroos Gozefroos is offline
Juniorlid
 
Geregistreerd: 30 september 2014
Berichten: 4
Gozefroos is on a distinguished road
Standaard Nog 23 jaar te gaan... Neeee!

Rond mijn 19e ben ik begonnen met werken. Productiewerk waar ik bakken met geld mee verdiende. Na twee jaar ben ik er weer mee gestopt om te gaan studeren. Die studie was Journalistiek. Ik heb de studie niet afgemaakt vanwege het prestatiegerichte ellebogenwerk-sfeertje dat ik in de branche tegenkwam.

Daarna ben ik weer gaan werken. Eens even kijken...
Naast allerlei uitzendwerk dat gemiddeld drie dagen duurde: Vakkenvuller, redacteur bij een krant, vuilraper, verkoper in een fotozaak, theatertechnicus, controleur bij een zorgverzekeraar en bedrijfspispaal, pardon, bedrijfsjournalist bij een fotopersbureau.

Bij dat laatste bedrijf raakte ik overspannen, waardoor ik 3 jaar werkloos thuis zat. Daarna vond ik via via een baan bij een hogeschool op de studentenadministratie. Daar werk ik nu nog, na bijna 10 jaar.

Ik ben inmiddels 45. Ik zie er als een berg tegenop dat ik nog tot mijn 67e moet werken. Nog eens zo lang als ik al gewerkt heb, nog 23 jaar. Ik zie mezelf niet nog 23 jaar hetzelfde doen. Ik haat mijn werk. Er zit niets meer in dat ik interessant vind en het is een oersaaie sleur geworden. Bovendien voel ik me ondergewaardeerd en onderbetaald.

Het enige werk waarvan ik me kan voorstellen dat ik het langdurig leuk zal vinden, is in een hutje op de hei zitten en verhalen schrijven, boeken misschien zelfs. Verder zie ik werken als noodzakelijk kwaad: Je moet werken om geld te verdienen om te kunnen leven. Nu werk ik 40 uur per week maar ik leef niet. Ik heb nergens tijd voor, leuke dingen doen kost altijd geld, vakanties kan ik me niet veroorloven, zeur, zeur, zeur...

Mijn huidige teamleider herkent dat ik dreig vast te lopen en raadt mij een loopbaancoaching aan. Maar al oriënterend op het internet, draait mijn maag om bij het hoge geitenwollensokken-gehalte van het aanbod. NLP, mindfullness, zelf-evaluatie; iiiieks!

Wat nu? Verbitterd doorploeteren voor een paar armtierige euro's en dan daags voor mijn pensionering een gefrustreerde hartwip krijgen? Alles achter me laten en als zwerver gaan leven in een kartonnen doos op straat (een status die ik binnen no-time zal verwerven als ik in het huidige VVD-klimaat mijn baan opzeg)?

Wie heeft er tips?
Met citaat reageren