Los bericht bekijken
  #17  
Oud 16 augustus 2006, 19:18
Darluz Darluz is offline
Seniorlid
 
Geregistreerd: 1 juni 2006
Berichten: 40
Darluz is on a distinguished road
Standaard Revival deel I: Inzicht

Dag allemaal,

Begin juli begon voor mij the revival. Het ont-dekken.
Dankzij de opdrachten, boeken, en reflecties heb ik op de eerste plaats inzicht gekregen.
Inzicht in mijn belemmering, maar ook in mijn mogelijkheden.

Het vertrekpunt was faalangst, het weinige zelfvertrouwen, en brokstukken als nalatenschap. Het Berenboek toonde me 1 kant van het verhaal, het Netwerkboek een andere kant. Het Bezielingsboek vele verschillende kanten. In de rode draden lagen de beren mijn zandbak te bestieren. Ze vertelden dat ik mezelf klein moest maken, zo niet onzichtbaar, dat het verdiend is dat ik mijn benen niet kan strekken. Mijn gevoeligheid, openheid was niet iets wat thuis, laat staan buiten in de wereld vorm kon krijgen. De beren waren de bewakers van dit gedachtegoed. Ik ben me gaan verstoppen achter computers, onder headsets, achter laag betaalde banen, om de beren en hun gedachtegoed rustig en gelijk te stemmen. Het grommen was in deze werelden nauwelijks voelbaar. Maar in stilte wisten zij toch een eigen wereld te orkestreren en dirigeren waarin mijn eigenwaarde langzaam aan het verdwijnen was. Mijn zelfvertrouwen was klei in berenklauwen. Tot kern(kwaliteit) komen was niet hun bedoeling.

Gaandeweg heb ik onbewust een innerlijkheid weten te ontwikkelen die de beren wist te omzeilen, waardoor ik op die momenten tot mijn eigen kern wist door te dringen. Hiervoor was wel creatief denk- en voelwerk vereist, hetgeen ervoor gezorgd heeft dat ik dankzij die verrekte beren een creatieve, scheppende, innovatieve kracht in mezelf heb willen (moeten?) aanboren. Via deze innovatieve inhaalslag heb ik de beren weten te identificeren als beren, en mezelf en de faalangst los van elkaar trachten te trekken. Precies op dit moment kwam het loopbaanadviestraject in mijn leven.

In mijn werkende realiteit heb ik herhaaldelijk banen gekozen die beneden mijn eigenlijke niveau lagen.
Banen die weinig betaalden (weinig belonen, weinig waarderen, weinig erkennen) en weinig van me vroegen.
Hierin zie ik nu duidelijk een parallel naar mijn gevoel voor eigenwaarde.
Mijn werk als spiegel voor hoe ik mezelf zie, wat ik denk te kunnen, en wat ik mezelf gun.
Het innovatieve, creatieve, brainstormende wist de beren zo nu en dan te slim af te zijn, waardoor ik mijn functie altijd heb weten uit te breiden en leuker te maken. Het zorgde er eveneens voor dat ik binnen mijn werksferen vaak eindigde als iemands rechterhand, vertrouwenspersoon, de persoon die met de leidinggevende brainstormde over alternatieven, nieuwe procedures uitdacht en uitwerkte, een boel uiteenlopende extra taken en verantwoordelijkheden kreeg.
Kortom: ik sloeg terug! Ik was de beerput beu.

Mijn dankbaarheid voor de extra taken (lees: extra verantwoordelijkheden, extra vertrouwen, extra kwaliteiten) was overweldigend fijn, dat ik er nooit iets voor terug heb willen vragen. Dat deze extra taken tussen de overige werkzaamheden door moesten, nam ik voor lief. Dat een ander zijn naam eronder zette eveneens. Ik vond het een eer dat mijn zorgvuldig uitgewerkte ideeën überhaupt op een directietafel eindigden, of basis vormden voor een overleg op hoger niveau.

De beren lachten duidelijk het laatst. Ik vroeg immers niet om extra tijd of erkenning (bv. waardering in de vorm van een functie-uitbreiding, of hoger loon). En waarom zou een leidinggevende dit bieden? Zijn rol is op de eerste plaats delegeren, het beste uit mensen halen, en dit benutten voor verdere strategieën. Als een medewerker zich gelukkig prijst met de situatie zoals die is, dan zal een leidinggevende niet zelf beginnen over eventuele loonsverhogingen, of waardering/erkenning op functioneel niveau.

De ontstane hechte samenwerking tussen mij en een leidinggevende, groeide vaak uit tot vriendschap. In een vriendschap ga ik niet om geld of promotie vragen. Opnieuw gegniffel achter berenklauwen.
Aangezien ik een hechtheid van samenwerking altijd heb verwelkomd, heb ik niet helder gezien dat een ander wellicht met gedachten van eigenbelang zou kunnen spelen. Deze realisatie is de laatste weken gekomen.
De vertrouwensband en het feit dat iemand waarde aan je ideeën en gedachten hecht is blijkbaar lange tijd beloning genoeg, als je achternaam Beer is.
Dit inzicht had ik nodig. De jacht op de beer is uit dit inzicht geboren. Volgende keer de actiepunten!

Darluz
Met citaat reageren