In zijn boek '
The Tipping Point' schrijft Malcolm Gladwell over een klassiek onderzoek 'Getting a Job' (1974) van de Amerikaanse socioloog Mark Granovetter:
- 56% van de mensen had zijn baan gevonden door te netwerken
- 18,8% via formele kanalen (vacatures, headhunter)
- 20% had direct gesolliciteerd (ik denk dat hij bedoelt: open sollicitatie)
Dat de meeste mensen via-via aan een baan komen is inmiddels een bekend gegeven en zal niemand meer verrassen. Maar het verhaal gaat verder.
Van de mensen die via hun netwerk een baan hebben gevonden:
- 16,7% ontmoette de betreffende contactpersoon vaak (zoals bij een goede vriend)
- 55,6% ontmoette hem nu en dan
- 28% zag hem zelden
Met andere woorden,
mensen vinden niet zozeer werk via goede vrienden, maar vooral via verre kennissen. Volgens Granovetter komt dat doordat je vrienden in dezelfde wereld vertoeven als jij. Wat zij weten, weet jij al. Maar verre kennissen introduceren je in nieuwe werelden. Hij noemt dit 'de kracht van zwakke banden'.
Bij het netwerken voor een baan heb je dus meer aan de vaardigheid makkelijk veel oppervlakkige contacten aan te gaan, dan aan de vaardigheid hechte relaties te ontwikkelen.
Maar als ik er zo over nadenk... ik heb zelf 2 banen gevonden via formele kanalen (solliciteren op vacatures) en 2 op uitnodiging van oud-collega's (en die zag ik toch wat vaker dan verre kennissen). Het klopt niet! Maar ja, ik word dan ook nooit onderzocht. Klopt het bij jou wel?