Leeftijdsbeperking is een barričre die je jezelf oplegt. Als je dat bij jezelf doet dan doe je dat ook voor anderen. Als je 42 bent dan sta je midden in het leven en heb je nog vele jaren heel veel te bieden.
Zeker op pedagogisch gebied waarbij levenservaring een waardevolle toevoeging op je (toekomstige) werk zal zijn.
Ik zou zeggen: Gaan voor die banaan