[Sarah1978]

Hallo,

Ik heb op dit moment het gevoel helemaal vast te zijn gelopen.
Momenteel werk ik in de gehandicaptenzorg. Waarvan 1 1/2 jaar voor instellingen, en 5 jaar als thuisondersteuning in een gezin met een gehandicapt kindje.
Ik ben nadat ik 1 1/2 jaar heb gewerkt op een nieuw op te starten groep, sinds 1 maart, begonnen bij een andere instelling ook in de gehandicaptenzorg. Echter dit bevalt helemaal niet en ik ga er met steeds meer tegenzin naar toe.

Afgelopen jaar heb ik een heftig jaar achter de rug, waarbij beiden ouders ziek zijn geworden en 1 ouder is overleden. Ik heb toen veel zorg op me genomen. Mijn destijdse baan heb ik al die tijd volgehouden (wel 3 weken een time out gehad vanwege het overlijden).
Enerzijds was werken een goede afleiding, anderzijds werkte ik zo onregelmatig en kwam ik zo vermoeid thuis, geen tijd meer voor vrienden, familie en mezelf, dat ik besloten heb om op een regelmatige functie te solliciteren....per 1 maart mijn nieuwe baan.

Ik merk nu dat mijn nieuwe baan mij zwaar valt (dat terwijl mijn vorige baan ook zwaar was, maar goed het was wel mijn bekende plek). Tevens merk ik dat ik steeds minder plezier beleef aan het verzorgen van anderen het is erg vermoeiend en ik zie er toch elke keer tegenop.

Hoewel ik probeer om iedere dag met goede moed naar mijn nieuwe baan te gaan. En te kijken of er een stukje vooruitgang is, lukt het allemaal niet zo goed. Ik raak hier ook best gefrustreerd van en heb al 2 maal toch een huilbui gehad.
Ook mijn nieuwe collega's vinden dat het niet zo soepel loopt. Ik ben bang dat ik te snel naar een andere plek ben gegaan. En weet niet of ik hier wel zou willen blijven, de uitdaging is er voor mij echt af. Maar goed ik wil ook niet weglopen voor problemen, morgen heb ik hierover een gesprek met mijn leidinggevende. Zowel mijn collega als ik hebben dit aangevraagd om de situatie te bespreken.

Ik heb heel erg het gevoel dat ik even uit de zorg moet omdat het op dit moment teveel van me vraagt, maar is een wisseling van baan/sector op dit moment wel handig, juist omdat het allemaal moeizaam verloopt en loop ik dan niet weg? Of is het juist verstandig om totaal iets anders te doen waar ik weer wat plezier in beleef? Het enige wat ik nog een beetje leuk vind is mijn werk als thuisondersteuner, maar ja dat is niet genoeg om van rond te komen en het is nog steeds zorg. Heeft iemand tips?

groeten Sarah