Als afgestudeerd HRM'er heb ik je bericht met bovengemiddelde interesse gelezen.
Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is om erachter te komen dat er geen match is tussen de studie HRM en jou. Je bent er naartoe gegaan met het idee dat je nu eindelijk een passende studie had gevonden. Maar het is goed dat deze conclusie getrokken wordt nog voor je een boek hebt open geslagen, dan pas na een jaar vol frustraties.
Wat nu? Je schrijft:
Citaat:
|
Ik kan fotografie gaan studeren, echter vraag ik me af of dit wel een goede keuze zou zijn aangezien ik al erg veel kennis erover beschik na jarenlang serieus gefotografeerd te hebben.
|
Hoe oud ben je eigenlijk? Je brood verdienen met fotografie is voor slechts weinigen weggelegd. Je zult voor jezelf helder moeten krijgen of je van fotografie je broodwinning gaat maken of het als een (betaalde) hobby blijft zien. Ik begrijp dat je al heel veel kennis en ervaring hebt, maar een fotovakschool kan jouw talent ook verder verfijnen.
Je schrijft ook steeds dat je een opleiding moet volgen, maar van wie moet dit? Van jezelf of van je ouders? WIL jij dit ook?