Tijdje geleden heb ik mijn cv achtergelaten bij een bekend detailhandel, waar ik al eerder gewerkt heb in het buitenland. Op dat moment werd er gezegd dat het hartstikke vol is maar ik mocht mijn cv achterlaten in geval als er een nieuwe filiaal wordt geopend. Na lang wachten kreeg ik gister een heel enthousiast telefoontje dat ik volgende dag al langs mag komen voor een gesprek. Ik weet al heel veel over het bedrijf en ging met een goed gevoel naar het gesprek. Ik was precies op tijd en moest nog kwartiertje wachten op de manager.
Ik werd vriendelijk begroet en al snel zei de manager dat zij er helemaal geen zin heeft in een sollicitatie gesprek maar moet het houden omdat iemand pas weg is en hopelijk kunnen ze iemand snel vinden zodat zij er van af is? Daarna moest ik weer even wachten voor de bedrijfsleider. Het gesprek begon met vertel over jezelf, wie ben jij, ben vaak te laat of op tijd enz. Naarmate ik doorging voelde ik dat de bedrijfsleider een beetje suf bijzat. Daarna begon zij vragen te stellen voor een managers functie waar ik totaal niet op had voorbereid. Heel vaak keken de managers elkaar aan soms was het knikkend en soms gewoon een staar. En vervolgens werd er gevraagd wat mijn sterke en zwakke punten zijn en hoe ik ze kan verbeteren. Ik ben daar heel slecht in en er viel heel vaak stiltes en ik stotterde veel. Verder werd er nog gevraagd hoeveel dagen ik kan werken en vervolgens werd er gezegd dat zij iemand zoeken die niet alleen kennis heeft van het bedrijf maar ook bij het filiaal hoort.
Het gesprek duurde ongeveer een uur maar ik heb het gevoel dat ik mijzelf niet heb kunnen verkopen en gesprek veel beter had gekunt maar ik raakte ook een beetje zenuwachtig door de suffe houding van de managers terwijl ik daar heel graag wil werken. Hoe meer ik erover nadenk des te slechter gevoel ik krijg. Wat vinden jullie ervan? Ik heb hele nacht niet kunnen slapen door zenuwen en wordt van de week nog erover gebeld
