@stapsgewijs: ik ben inderdaad een kat in het nauw, maar dan vooral omdat ik halverwege het katteluikje klem zit. Ik moet kiezen tussen terug naar binnen of doordouwen naar buiten. De suggestie "trainer-schrijver" was niet zozeer een sprong die ik van plan ben te maken, maar meer een voorbeeld om te verduidelijken waar ik mij wel of niet goed bij zou voelen.
@wallbazz: de tip die ik meerdere malen krijg "laat je niet opjagen door de buitenwereld" is voor jou mischien wel net zo van toepassing als voor mij. 5 maanden stress lijkt me geen lolletje en een wel erg hoge prijs voor "wennen aan je nieuwe situatie". Het is een half jaar van je leven!
Ik heb enorm veel baat gehad bij een goed gesprek met mijn ouders, zij zijn geen experts op het gebied van arbeidszaken, maar ze kennen mij door en door.
Ieder mens leert zijn rol te spelen in het grote rollenspel van het dagelijks leven en daardoor kunnen mensen je verkeerd in schatten. Ze redeneren op basis van de rol die je speelt eerder dan wie je uiteindelijk bent. Dat is ook niet raar, veel mensen zien maar een deel van wie je bent en hebben niet meer informatie om hun oordeel op te baseren.
Voor mij staat het nu vast als een rots dat ik deze baan niet aan moet nemen, en ik voel een enorme opluchting en rust van binnen. Ik heb vannacht fantastisch geslapen en het viel me zojuist ineens op dat ik een berg achterstallige vuile was in de badkamer heb liggen
Nu moet ik het nog op mijn werk gaan vertellen.. maar daar kom ik wel overheen.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat jij dezelfde keus moet maken (ja ook wat betreft verwaarlozen van je huishouden) maar bij zo'n twijfel over wat je nu precies voelt kunnen mensen die je al heel lang kent van grote betekenis zijn.
Natuurlijk ben ik wel blij met de hulp die ik hier krijg van loopbaanbegeleiders die ervaren en deskundig zijn wat deze problemen betreft. Jullie bewegen mij ertoe om mijn situatie vanuit een ander perspectief te bekijken en mijn focus op mezelf te leggen in plaats van mijn omgeving en diens verwachtingen.