Los bericht bekijken
  #1  
Oud 4 oktober 2009, 18:16
Tosca81 Tosca81 is offline
Juniorlid
 
Geregistreerd: 22 september 2009
Berichten: 4
Tosca81 is on a distinguished road
Standaard Wetenschap of bedrijfsleven?

Hallo allemaal,

Na enkele dagen googelen met termen als "ik weet niet wat ik wil", "beroepskeuze", "nieuwe baan" etc. toch maar een bericht op dit forum. Wie weet kan iemand me hier helpen met mijn keuze tussen het bedrijfsleven en de wetenschap!

Ik ben een half jaar geleden cum laude gepromoveerd in de scheikunde. In wetenschappelijk onderzoek doen was ik dus blijkbaar erg goed, of in elk geval was mijn professor daarvan overtuigd, maar mijn hart ging er niet echt sneller van kloppen. Sommige collega's praatten tijdens de lunch bijvoorbeeld geanimeerd door over hun experimenten, terwijl ik dit onderwerp het liefst vermeed. In het begin van mijn onderzoek was ik wel wat enthousiaster, bijvoorbeeld als ik een artikel gepubliceerd had, maar hoe langer ik bezig was, hoe minder ik het nut van alles in zag. Mijn onderzoek was fundamenteel en kon aan een buitenstaander moeilijk boeiend verteld worden. Ja, als ik het aandikte met dezelfde slappe excuses als waarmee je de artikelen aan een wetenschappelijk tijdschrift "verkoopt": "In de toekomst kan dit misschien gebruikt worden om nóg snellere computers te maken, en dan zijn de chips niet van silicium, maar van plastic!". Nou, misschien wel, maar daarvoor gaan ze mijn materialen echt niet gebruiken hoor!

Maar goed, omdat ik dus vond dat wetenschappelijk onderzoek gewoon te ver weg staat van de uiteindelijke applicatie, heb ik tot grote teleurstelling van mijn prof besloten om niet verder te gaan in de wetenschap en een baan bij een ingenieursbureau te accepteren, omdat dit werk dan misschien wat minder wetenschappelijk is, maar er tenminste wel meteen iets mee gedaan wordt. Hier werk ik nu ongeveer een half jaar als “onderzoeker”, en.... Ik vind het vreselijk! Al het gezeur over declarabele uren, commercieel denken en je verplaatsen in de klant en nog meer van dat gedoe, terwijl het onderzoekswerk dat ik doe alleen maar bestaat uit het stomweg napluizen van de literatuur om te kijken wat ánderen hebben bedacht. Zelf vernieuwend onderzoek doen zit er niet in. En als ik nou eens het idee had dat ik goed kon worden in dit werk zou het al een stuk minder vervelend zijn, maar dat is ook nog eens een probleem. Ik ben gewoon een typische beta, niet zo sociaal vaardig en behoorlijk verlegen, en met m'n 28 jaar voel ik me nog steeds een klein meisje. Niet bepaald managerskwaliteiten, en als je ooit hogerop wil in dit bedrijf zul je toch echt uiteindelijk manager of een hele goede consultant moeten worden, en dat zit dus absoluut niet in me.

Omdat ik het dus niet naar mijn zin heb op mijn werk ben ik behoorlijk aan het twijfelen. Toch weer de wetenschap in? Maar dan wil ik er wel volledig voor gaan en uiteindelijk professor worden, en dan zit kinderen krijgen er de eerste jaren niet in. "Wetenschap kun je niet part-time beoefenen" is een vaak gehoorde zin. Bovendien is het maar afwachten of je uiteindelijk zo'n baan weet te bemachtigen. Dit lijkt tegenwoordig alleen voor de allerbesten weggelegd te zijn. Niet voor niets verlaat een groot deel van de promovendi en postdocs uiteindelijk toch weer de wetenschap. Maar een echt enthousiaste wetenschappelijk onderzoeker ben ik dus nooit geweest, en ik weet niet of ik dat ooit zal worden, en om het dan op te moeten brengen om de komende 5 jaar 40+ uur per week te werken om een kans op een hoogleraarschap te maken... En als het niet lukt om een vaste aanstelling aan een universiteit te krijgen zal ik uiteindelijk ook weer in het bedrijfsleven belanden. Dan kan ik er beter nu meteen zitten om ervaring op te doen en wat sociale vaardigheden te leren.

Maar wat ik nu van het bedrijfsleven heb gezien vind ik totaal niet leuk, en ik weet niet of ik het ooit wel leuk ga vinden, ook als ik eventueel bij een ander, wat meer onderzoeksgericht bedrijf zou gaan werken. Wat dat betreft hoor ik met mijn karakter misschien toch meer in de wetenschappelijke wereld thuis. Ik ben ook bang dat ik mijn cum laude “weggooi”. In de wetenschap betekent dat namelijk iets, in het bedrijfsleven zegt dit hooguit dat je intelligent bent en hard doorwerkt, maar met die eigenschappen alleen kom je er niet. Ook niet in de wetenschap hoor, maar daar wordt het je naar mijn idee wel wat sneller vergeven dat je contactuele vaardigheden wat minder zijn.

Met andere woorden: Ik weet het niet! Bij dit bedrijf voel ik me een complete nul, iedereen lijkt daar op zijn plek te zitten behalve ik. In de wetenschap was ik goed, maar voelde ik me ook niet echt gelukkig. Het zou allemaal een stuk makkelijker zijn als ik wist wat ik nou precies leuk vind om te doen, maar dat weet ik dus ook niet... Verschillende online tests kunnen me ook niet verder helpen, er komt altijd uit dat ik alles even leuk/even niet leuk vind.
Is er iemand die na dit misschien wat warrige verhaal tips voor me heeft, of misschien alleen blijk van herkenning kan geven?

Groetjes,
Tosca
Met citaat reageren