[Darluz]

Dag allemaal,

Waar was ik gebleven?
Eigen en andermans valkuilen, allergieën, kwaliteiten, uitdagingen zichtbaar en voelbaar proberen te krijgen, om vanuit daar de kwaliteit in elk moment te kunnen opsporen. Het is een fulltime job.

Actie VI
Tijdens het kwaliteitenspel kwamen velen met de ‘onzekerheids-valkuil’. Zij zagen hierin een zoektocht naar het vinden van mezelf en een plek waar ik en mijn gevoeligheid begrepen werd, hierbij maakte ik gebruik van een eerlijkheid en een oprechtheid die soms rauw aan kon doen, en vaak streng was naar mezelf toe en vertrouwend naar anderen. Een voormalig leidinggevende met wie ik het spel heb gespeeld, kwam met de gedachte dat zij het idee had dat mensen jaloers op mij waren en dan allergisch reageerden op mij. Waarna ze zag dat ik op dat soort momenten in een bemiddelaarspositie schoot, soms ten onrechte.
Ik heb de allergie die ik bij een ander dacht op te roepen, vaak gezien als iets wat ik mezelf aan moest rekenen om vervolgens een stap terug te doen, ervan overtuigd dat mijn idee van dat moment, of manier van kijken gewoonweg stom was of elders beter besteed. Ik probeerde dan andermans visie te omarmen, inzichtelijk te maken voor mezelf, de mijne even uit te zetten. Soms schoof het mijzelf te ver naar achteren.

Actie VII
De kwaliteiten en valkuilen hebben mij een goede richting gegeven naar het soort werk dat ik graag zou doen. Ik heb hiertoe een lijst van gewenste werksferen opgesteld. Een werksfeer waarin het leven zelf centraal staat, en waarin ervaringen, belevenissen, ontmoetingen de hoofdrol spelen, én waarbij er een vertaalslag gemaakt kan worden naar de kern/essentie van die bewuste ervaring/ontmoeting. Het doel is dan het overbrengen (van iets essentieels) aan anderen, waarbij inspiratie, bezieling, en geboorte van de ander het eindproduct is. Schrijven kan een medium zijn waarin deze vertaling vorm kan krijgen. Steun (advies) aan derden/bemiddelen kan een andere vorm zijn, waarbij persoonlijke betrekking het uitgangspunt is. Een derde vorm zou in de richting gekozen kunnen worden van PR of Opleiding & Ontwikkeling bij een bezielde organisatie. Het observerende, onderzoekende, brainstormende en creatieve van een open en gevoelig karakter zal denk ik in dergelijke werksferen niet snel in een valkuil schieten, doven.
Communicatie zal hoe dan ook centraal staan, communicatie als middel om te verbinden.
Communicatie in een zuivere vorm, vanuit de kern. Niet eentje die gebaseerd is op techniek en tactiek, gedrag i.p.v. ‘zijn’. Écht contact, dat is mijn bedoeling.

Het aanvankelijke idee van redactiewerk sluit hier nog steeds op aan. Belangrijk is het dan om een redactieomgeving (bv. tijdschrift) te vinden waarin bezieling de hoofdrol heeft. Ook kan ik mij voorstellen dat je bijvoorbeeld als schrijver van een column veel kwijt kunt van mijn idealen. Maar net zo goed zie ik aanknopingspunten in een omgeving die zich bezighoudt met groei & ontwikkeling van anderen en die hierbij kernen en kwaliteiten als uitgangspunt neemt (bezieling en inspiratie). Welke concrete functie ik in een dergelijk bedrijf zou kunnen invullen? In een inspirerende omgeving lijkt me een dag lang enveloppen likken zelfs bezielend. De netwerkopdrachten zullen mij in de gelegenheid stellen me te oriënteren binnen deze werkomgevingen.

Actie VIII
Tijdens het traject heb ik het schrijven op het forum gezien als een vorm actie om mijn zelfvertrouwen aan te gaan. Het was een manier voor mij om mijn mening en proces zichtbaar te maken, en achter te staan. Ook heb ik willen voelen wat ‘schrijven’ nu eigenlijk voor me betekent.
Ik ervaar kracht, inzicht en zingeving als ik schrijf. In die zin is het wezenlijk. Ik vergeet tijd en ruimte om me heen, geniet en heb plezier. In die zin is het bezielend. Maar hoe word ik door anderen ontvangen? Ik heb ontdekt dat ik draadloos kan zijn. Maar ook een mobiel geeft verbinding. Ook kan ik onklaar zijn. Ik en de veranderingen zijn inderdaad nog lang niet klaar. Wat is dan eigenlijk mijn of andermans belang bij het schrijven? En hoe belangrijk is het voor mij?
Onlangs vond ik in mijn postvak op het werk een krantenartikel met de titel: ‘Zelf schrijver worden’. Het idee dat iemand anders mij een schrijversgedachte aan de hand heeft willen doen, gaf me een goed gevoel. Ik merkte hoe onzeker en tegelijkertijd gelukkig ik me voelde.

Actie IX
Sinds ik met de opdrachten in de weer ben geweest, en het boek van Daniel Ofman heb gelezen heb ik kansen gezien die ik eerder niet gezien zou hebben. Gesprekken gevoerd die mij iets aanreikten om verder mee te kunnen. Ontmoetingen gehad die eveneens aanreikend waren, inzichtelijk. Ik heb mensen om advies/hulp gevraagd. Meegemaakt dat mensen uit zichzelf hulp aanboden. Het zelfvertrouwen tussendoor voelen groeien, dan weer krimpen, soms zien draaien, soms zien liggen, maar hoe dan ook ervaren dat het zelfvertrouwen niet vastligt, maar open voor verandering en training is (Essence Training).

Het leven is voelbaar en in beweging. Het wakkert een missie aan. Een wakkere baan. Ik en de veranderingen zijn nog lang niet klaar.

Darluz