Hoe vertel ik het mijn ouders?
Dat is een moeilijk te beantwoorden vraag. De meeste ouders zijn vooral bezorgd (hoe vaak hoor ik mezelf niet zeggen "pas op, kijk uit, doe voorzichtig") en willen "het beste" voor hun kind. Wat zij verstaan onder "het beste" is van hieruit niet te lezen. Wat wel te lezen is, is dat jij je aan het opmaken bent voor een confrontatie "pap, mam, laat me nu maar los. Ik moet vanaf hier mijn eigen keuzes en fouten mogen maken".
Tja, en of zij daar aan toe zijn?
Het meest vreselijk in de opvoeding van mijn zoon vind ik het denk ik als hij liegt.
Kortom, de cliches zijn niet voor niets ontstaan: eerlijkheid duurt het langst!

En of je nou in jouw geval moet kiezen voor een korte, knallende confrontatie "ik wil en ga dit doen" of de langere versie "ik wil graag met jullie praten, want ik vind het belangrijk om mijn eigen keuzes te maken en hierin jullie respect te hebben"......

Succes!