[Dabo]

Ik ben op dit moment 25 jaar en ik heb een bachelor biomedische wetenschappen op zak. Ik twijfel op dit moment en eigenlijk al langer of ik niet een andere koers moet gaan varen. Kern van het probleem is dat ik mijn vak over het algemeen heel leuk vind, maar dat het wel heel moeizaam gaat. Zeker de afgelopen jaren.

Tijdens mijn studie merkte ik al dat ik alles op alles moest zetten om het te halen. Bachelor heb ik gehaald, maar vlak van tevoren heb ik 3 maanden overspannen thuis gezeten. Omdat ik wel vaker op mijn tenen heb gelopen, heb ik besloten de master niet te doen en met een bachelor de arbeidsmarkt op te gaan. Dit was ten tijde van de crisis. Pittige beslissing en dus ook zeker niet zomaar genomen.

Ik kwam eerst terecht bij een labautomatiserings bedrijfje, maar de toestanden op de studie hadden me erg onzeker gemaakt, iets wat niet paste bij het bedrijf. Hier ben ik tijdens mijn proeftijd ontslagen. De manier waarop is wel wat oneerlijk geweest, maar ik ben het wel met ze eens dat dit het beste was.

Vervolgens kwam ik terecht op de administratie van een streek ziekenhuis om parttime te werken. Hier zijn doorgroeimogelijkheden naar het lab beloofd, dat was wat ik leuk vind. Maar het kwam maar niet. Dit heeft op den duur zelfs tot een verstoorde arbeidsrelatie geleid. Baas vond dat ik m'n werk niet goed deed, maar ikzelf en vele, vele collega's zagen dit niet terug, slechts in het begin zagen ze dit terug. Baas kon ook niet aangeven waarom ik niet geschikt zou zijn voor het lab of waarom ik m'n werk niet goed deed. Verder dan "een gevoel" kwam ze niet. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan omdat de werkzaamheden ophielden te bestaan. Dit werk heb ik ongeveer 10 maanden gedaan.

Alle ellende hadden mijn zelfvertrouwen natuurlijk geen goed gedaan, waardoor ik hierna een NLP-coachings traject heb gedaan om wat zelfvertrouwen terug te winnen. Vervolgens heb ik gesproken met een loopbaanadviseur, maar ook die begreep eigenlijk niet wat het probleem was, mede doordat, als ik puur naar mijn CV kijk, er eigenlijk niets aan de hand lijkt te zijn. En dus besloot ik dat de vorige werkgever gewoon domme pech is geweest en heb ik een sollicitatiecursus gedaan.

Dit heeft geleid tot een fulltime baan als operator in een medicijnenfabriek. Ook hier blijkt weer dat ik het werk heel leuk vind. Maar opnieuw hoor ik dingen van m'n baas, waarbij ik zelf mijn vraagtekens plaats. In het begin zag ik de dingen wel terug, maar op den duur niet meer, en ook collega's zagen de genoemde problemen op den duur niet meer terug. Slechts 1 probleem komt prevalent terug en kan ik niet veranderen; mijn sterke punten worden niet optimaal benut in deze werkzaamheden, tevens wordt er gesteld dat het zonde is om dit werk te doen met universitaire scholing. Zelf vind ik dit niet van belang, mij gaat het erom dat m'n werk leuk is. Van belang is om te melden dat er in dit werk geen sprake is van een verstoorde arbeidsrelatie. Van een verstoorde arbeidsrelatie is in mijn ogen sprake als je niet op normale wijze met elkaar om kan gaan. Mocht ik een andere kant op willen, dan is de baas bereid dit tot op zekere hoogte te ondersteunen.

Bij het solliciteren word ik op basis van mijn CV regelmatig uitgenodigd, maar de keuze valt niet vaak op mij. Vermoedelijk deels doordat ik een onzekere indruk maak (waardoor ze mij als persoon misschien niet meer kunnen rijmen met m'n CV), zo durfde ik mensen niet altijd aan te kijken, maar ik train mezelf om dit wel te doen en het valt mensen op dat ik dit nu wel doe. Vaak is het gewoon een afwijzing op basis van overkwalificatie of juist te weinig ervaring.

En nu, tsja ik wil verder, maar als het zo moeizaam gaat, vraag ik me soms wel eens af of het wel de moeite waard is. Maar bij veranderen vraag ik me al snel af of ik dan wel de juiste keuze maak. Ik zou graag willen dat het iets gemakkelijker gaat, maar volgens mij loop ik dan het risico dat ik van een koude kermis thuis kom. Aan de andere kant, overspannen thuis zitten en bij de hulpverlening moeten aankloppen om zelfvertrouwen terug te winnen, dat klopt toch ook niet? Ik weet niet goed of ik nou iets totaal anders wil of verder wil, iemand advies?