Doorgaan met LIO-stage?

[Huppeldepups]

Hallo allemaal,

Ik zit er even helemaal doorheen en kan wel wat advies gebruiken. Komende vrijdag ga ik naar een loopbaanadviseur, maar elke hulp die ik kan krijgen is welkom...

Afgelopen zomer heb ik mijn master Neerlandistiek behaald. Vanuit de opleiding wordt het erg gestimuleerd om het onderwijs in te gaan - omdat er een lerarentekort is, wil de overheid graag nieuwe leraren aantrekken. Omdat de banen niet echt voor het oprapen liggen, ben ik een maand geleden dus aan de eenjarige lerarenopleiding begonnen. Tot dusver vind ik niet zo leuk.

Ik merk dat ik ten eerste weinig met de leeftijdsgroep heb. Eén op één zijn de kinderen allemaal heel lief, het ligt ook helemaal niet aan hen, maar wanneer ik voor zo'n groep sta en steeds orde moet houden, dan zakt de moed me in de schoenen. Het lukt wel, maar ik doe het met veel tegenzin. Daarbij komt ook dat het bij pubers hoort om zo ongeïnteresseerd mogelijk over te komen. Ik ben erg enthousiast over mijn vak, ik ben dol op lezen en schrijven, en ik probeer mijn enthousiasme over te brengen. Maar als ik steeds voor een onderuitgezakt publiek zit, dan valt me dat erg zwaar.

Tegelijkertijd zijn ze erg kritisch. Dat is ook hun goed recht, maar het voelt soms bijna persoonlijk. Dan doen ze mijn stem na, of zijn ze geërgerd als ik ze niet goed versta (omdat er lawaai in de klas is), enzovoort. Dat ligt natuurlijk aan mijn onervarenheid als docent, maar ik vind het moeilijk om dan met zelfvertrouwen en plezier voor de klas te staan.

Ten derde vind ik veel dingen eromheen niet leuk. Het gaat niet alleen om de uren die je voor de klas staat, maar ook om alle uren die je daarna doorbrengt met het voorbereiden en nakijken, het omgaan met de ouders, introductiekampen, vergaderingen en leermiddagen... En dan alle termen die erbij horen: competenties, referentieniveaus, leer- en lesdoelen, eindtermen, enzovoort... Brrr.

Dat gezegd hebbende: natuurlijk zijn er momenten dat het wel goed gaat. Wanneer ik dan thuiskom, kan ik er met veel energie over praten. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik moet doorzetten, dat het in het begin heel erg moeilijk is om in het onderwijs te werken en dat het pas na een aantal jaar 'relaxt' wordt. Daarom probeer ik wel door te gaan, maar eerlijk gezegd zou ik liever willen stoppen.

Wat vinden jullie ervan? Denken jullie dat dit 'groeipijn' is, omdat de lerarenopleiding nu eenmaal zwaar is? Zou ik moeten doorgaan? En ook: als ik wel stop, wat moet ik dan? Ik zou het liefst in een boekhandel of op de redactie van een krant/tijdschrift willen werken, maar daar valt niet of nauwelijks tussen te komen.

Ik hoor graag van jullie, bedankt voor het lezen,
Huppeldepups