Ik weet echt niet wat ik wil

[RMT1990]

Al jaren houdt deze vraag me bezig: wat wil ik in mijn leven? Op de middelbare school wist ik het al niet. Een profiel kiezen was dan ook een zeer vervelende taak die afgewikkeld moest worden. In die periode overleed mijn vader en sindsdien is er niets terecht gekomen van een serieuze blik op de toekomst. Ik kon, durfde en wilde niet. Uiteindelijk groeide mijn passie voor de Formule 1 uit tot de droom die ik wilde najagen. Na mijn vwo bleef het namelijk nog steeds vaag wat ik wilde doen. Ik keek bij studies als Duits en Geschiedenis, maar werd onzeker van het toekomstperspectief dat je daarmee hebt. Eigenlijk niet. En omdat autosport het moest worden, besloot ik om ene IVA te gaan doen...die autoschool in Driebergen, omdat ik daarmee dan misschien een ingang voor mezelf had.

Niet dus, of althans, ik voelde me er totaal niet thuis. Ik verloor mijn droom uit het oog, omdat ik mezelf niet goed genoeg er voor vind. Daarnaast beviel de studie mij niet, omdat ik de vakken niet leuk of interessant vind en er ook niets mee wil doen. De opleiding rondde ik cum laude af als de beste van mijn jaargang...maar ik ben nog steeds niet trots erop en voel me doodongelukkig. Het juiste spoor dient zich maar niet aan. Dus ik ben, naast alle andere problematiek waar ik mee te maken heb, radeloos over mezelf en mijn toekomst en wat ik moet. Alles lijkt alleen maar tegen te zitten en ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Ik kan van alles, maar het komt er niet uit en de wanhoop is niet voor te stellen. Ik ben al 25 en heb nog steeds geen flauw idee.

Nu zijn mijn omstandigheden (o.a. het overlijden van mijn vader en alles wat daarna kwam) verre van gemakkelijk geweest en mag ik eigenlijk trots zijn op wat ik heb bereikt. Maar niets is minder waar, ik voel me zo weinig waard en met alle (levens)ervaring die ik heb, sta ik nog steeds aan de kant van het veld. Te kijken hoe iedereen om me heen succes boekt, op welk vlak dan ook, en ik compleet stil sta. Tot aan mijn knieën in de modder.

Tips of meedenken zijn zeker welkom.