Ontevreden over werkomgeving

[steevie1976]

Er waren wat problemen bij de vrouwelijke collega's. Roddel en achterklap en smerige spelletjes. Eén nieuwe collega heeft een te grote mond volgens de reeds gesettelde vrouwelijk collega's die zeer goed met de directeur kunnen trouwens. Nu heeft de directeur een gesprek met alle vrouwen gezamelijk gehad. We mochten hierbij geen emotie tonen, dus niet huilen/janken. Op het werk mag ook niet gehuild worden, dan neem je maar een vrije middag en dan doe je dat thuis. Mocht hij weer zoiets merken als het vormen van twee kampen dan wordt die persoon ontslagen. Het bedrijf werd erdoor benadeeld en daarmee hijzelf. We moesten het achter ons laten en diegene die hij zou betrappen op, noem het maar polariseren, moest maar ander werk gaan zoeken... We moesten het tijdens die vergadering uiten, daarna wilde hij er nooit meer van horen.
Met deze dreigingen dwingt hij bij mij geen respect af. De dames die hier langer werken kunnen bijna niets fout doen, waaronder zijn secretaresse die bloemen krijgt voor haar verjaardag van hem en de rest niet. Diezelfde secretaresse heeft geen ruggegraat en kiest geen partij. Ze praat met alle winden mee. Hij zij dat hij heel kwaad was dat dit gebeurde en dat het zover moest komen. Wij mogen geen emotie tonen en hij dus wel. Een goede directeur laat ook zijn zwakke kant zien, durft ook zijn mening bij te stellen. Deze man trekt zijn eigen koers en wijkt daar niet vanaf. Hij schijnt vroeger nog erger te zijn geweest. Ik weet niet wat ik van dit hele gesprek moet vinden....
Daarnaast heb ik een leidinggevende die niet leiding geeft. Ik heb uitdaging nodig die hij mij niet geeft ook al weet hij dat ik dat nodig heb. Hij zet mij wel eens voor gek waar de rest ook bij zit. Daarnaast trekt hij meer naar de dames toe die hier langer zitten en zo goed met de directeur kunnen. De dames die hij leiding moet geven spreekt hij nauwelijks, waaronder ik. Ik zit hier nu bijna een jaar en heb het gevoel niets te leren/vooruit te komen. Heb meerdere keren aangekaart meer werk erbij te willen hebben. Ook bij personeelszaken en zelfs de directeur weet het, die leiding geeft over mijn leidinggevende. Ik ga sowieso niet met plezier naar mijn werk. Krijg de 40 uur alleen vol met internetten. Wat trouwens ook minder moest volgens de directeur. Hij vraagt niet waarom mensen zoveel internetten. Dat is alleen vanwege te lage werkdruk!!! Ik ben al aan het rondkijken maar wil ook niet zo maar opgeven. Wie heeft hier ervaring mee of weet raad??? Ik heb het hier niet naar mij zin!!!

[Miellyn]

Sorry meid,
Volgens mij is dat een attitude die je er niet uit krijgt, en ik zou vertrekken. Trouwens een directeur die je niet toelaat gevoelens te tonen... dat kan niet volgens mij. Dat heeft nog meer negatieve gevolgen op het werk dan dat je dat wel mag.
Het is wetenschappelijk bewezen dat gelukkige werknemers positief zijn voor het bedrijf. Zowel voor de naam als voor de opbrengsten. en je goed voelen op je bedrijf is het gevoel hebben dat je kunt rekenen op je collega's op je baas, en dat je mag zijn wie je bent!

Ik begrijp dat je niet zo maar wil opgeven. Maar ik denk dat het niet echt veel zin heeft om te vechten.
Gebruik je internet tijd zinvol en sollciteer lekker voor andere jobs... vast dat je iets leuks vind

succes Miellyn

Ik haal een aantal punten uit jouw verhaal; gevoelens, respect, emotie, omgang (werksfeer), een leidinggevende die geen leiding geeft, weinig plezier, uitdaging en ontwikkeling.

Weggaan is het makkelijkste wat je kunt doen. Niemand houdt je tegen en wellicht kom je elders dezelfde problemen tegen....

Ik kan je niet helpen, de enige die dat kan ben jij. Dit kan bijv. door;
*Een positieve instelling; praat VEEL over positieve dingen. Mensen zijn snel uitgepraat als jij je niet mee laat voeren in een negatief of roddelend gesprek (loop desnoods weg als je niet weet hoe te reageren).
*Heb GEEN verwachtingen van andere collega's en/of leidinggevenden, dan wordt je ook niet teleurgesteld.
*Doe het werk op de wijze dat het van JOU verwacht wordt zo goed mogelijk en vergelijk jezelf niet met anderen.
*Praat niet over collega's die er niet bij zijn en kap elk negatief gesprek af met bijv. "ik heb hier geen mening over", "ik was er niet bij".
*Corrigeer collega's niet als ze fouten maken, dat wekt alleen irritaties en behoort niet tot jouw taken. Help alleen met het oplossen van problemen en/of fouten als men specifiek JOUW hulp of mening vraagt.
*probeer de taken die JIJ hebt uit te diepen en/of intensiveren. Maak bijv. een digitaal handboek voor JOUW taken of probeer je talenkennis, computerkennis o.i.d. op te vijzelen.

Pas op: loop niet te hard van stapel met het doorvoeren van veranderingen.

Als jouw leidinggevende een rotopmerking maakt zeg je bijv. "heb je niets te doen of zo?" of "Ja, dat vind ik ook. Wil jij er nog iets over kwijt?"

Problemen zullen er overal zijn, het is maar net hoe 'zwaar' jij aan de mening, gevoelens en problemen van anderen tilt. Probeer een mening van een ander jouw gevoel niet te laten beínvloeden. Laat een mening een mening zijn en geen veroordeling.

SUCCES!

[steevie1976]

ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat ik me teveel laat meevoeren in nagativisme en roddelen. Hier moet ik zelf aan werken. Ik probeer al positiever te zijn t.o.v. collega's. Ik doe mijn werk zoals van mij verwacht wordt en daar is men ook tevreden over. De tijd die ik over heb, vul ik zeker ook met het uitbreiden van mijn kennis v.w.b. excel etc. Maar dat houdt op een gegeven moment ook een keer op.
Mijn leiddinggevende heeft ook verwachtingen van mij, waarom kan ik er geen bij hem hebben??? Ik wil groeien, ik ben gedreven en ambitieus en hij is wat dat betreft geen echte "sparring partner". Ik begrijp dat als je geen verwachtingen hebt van anderen, dat je ook niet snel teleurgesteld kan worden maar dit is niet de manier zoals ik in het leven sta. Ik vindt dat je je mening moet kunnen uiten als dit het bedrijfsproces kan verbeteren! Ik kan niet altijd ja en amen zeggen en verder mijn mening zomaar bijstellen in het belang van die ander. Daarnaast corrigeer ik andere collega's niet als ze fouten maken. Ik wijs ze er wel op. Dat verlang ik ook van hen, als ik een fout maak. Van fouten maken leer je!
De taken die ik heb, zijn al volledig uitgediept. Er is niks meer uit te diepen!
Als iedereen zo erover dacht als jij hebt beschreven, dan leven we in een mechanische wereld waar weinig ruimte is voor zelfontplooiing en kritiek. En dat merk ik nu juist ook bij mijn werkgever!!! Ben je soms niet een collega van mij?? Ik ben het wel eens met de positieve instelling die je moet hebben. De heb ik ook en daarmee wil ik graag veranderingen doorvoeren! Alles om de omzet/winst te verhogen! Ik wil niet meer tegengehouden worden in mijn ontwikkeling. Daarom kan ik ook weinig met de adviezen die je geeft. Ik zie dingen gebeuren en het is wel hoe zwaar ik aan die zaken "til" dat ik nu voor mijzelf kies. Ik veroordeel niet maar probeer de juiste keuzes te maken!

[asian_girl1980]

Oorspronkelijk geplaatst door steevie1976

ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat ik me teveel laat meevoeren in nagativisme en roddelen. Hier moet ik zelf aan werken. Ik probeer al positiever te zijn t.o.v. collega's. Ik doe mijn werk zoals van mij verwacht wordt en daar is men ook tevreden over. De tijd die ik over heb, vul ik zeker ook met het uitbreiden van mijn kennis v.w.b. excel etc. Maar dat houdt op een gegeven moment ook een keer op.
Mijn leiddinggevende heeft ook verwachtingen van mij, waarom kan ik er geen bij hem hebben??? Ik wil groeien, ik ben gedreven en ambitieus en hij is wat dat betreft geen echte "sparring partner". Ik begrijp dat als je geen verwachtingen hebt van anderen, dat je ook niet snel teleurgesteld kan worden maar dit is niet de manier zoals ik in het leven sta. Ik vindt dat je je mening moet kunnen uiten als dit het bedrijfsproces kan verbeteren! Ik kan niet altijd ja en amen zeggen en verder mijn mening zomaar bijstellen in het belang van die ander. Daarnaast corrigeer ik andere collega's niet als ze fouten maken. Ik wijs ze er wel op. Dat verlang ik ook van hen, als ik een fout maak. Van fouten maken leer je!


De taken die ik heb, zijn al volledig uitgediept. Er is niks meer uit te diepen!
Als iedereen zo erover dacht als jij hebt beschreven, dan leven we in een mechanische wereld waar weinig ruimte is voor zelfontplooiing en kritiek. En dat merk ik nu juist ook bij mijn werkgever!!! Ben je soms niet een collega van mij?? Ik ben het wel eens met de positieve instelling die je moet hebben. De heb ik ook en daarmee wil ik graag veranderingen doorvoeren! Alles om de omzet/winst te verhogen! Ik wil niet meer tegengehouden worden in mijn ontwikkeling. Daarom kan ik ook weinig met de adviezen die je geeft. Ik zie dingen gebeuren en het is wel hoe zwaar ik aan die zaken "til" dat ik nu voor mijzelf kies. Ik veroordeel niet maar probeer de juiste keuzes te maken!

Hai,

Maar ik denk dat je het ook wel aanvoelt dat je daar weg wilt. Rondkijken naar andere vacatures mag altijd toch? Je hebt toch geen vast contract? En zo kun je andere bedrijfsculturen ook proeven totdat je een werkplek heb gevonden waar je wel gelukkig voelt. Want hoe ik het hoort vergt het hartstikke veel energie van je om je maar staande te houden in deze functie.

Je hebt zo sneller kans op een burnout ofzo. En nieuwe kansen zijn nieuwe uitdagingen. Ook andere sferen. Ikzelf heb op verschillende werkplekken gewerkt. En rottige collega's daar ontkom je niet aan. Er zijn rottige collega's overal. En ook mensen die worden voorgetrokken en wat je ook zal doen je niet gerespecteerd zal worden.

Ik zocht een andere baan, en dat gaf mij ook een goed gevoel. Dat ik met plezier naar werk kan en een nieuwe uitdaging heb. En soms als je werk te goed doet wordt je ook weg gejaagd. Ik werkte met 3 jongens op een afdeling waar ze porno keken op het internet. Ik deed mijn werk net te goed, ik had een fout gevonden die zij hadden gemaakt. Ik werd geprezen omdat het pas mijn eerste dag was. Binnen 3 dagen hebben ze me eruit gewerkt. Ze zeiden dat ik stonk tegen de manager.

Die kwam een gesprek met mij voeren dus Ja, de collega's zeggen dat je niet lekker, ruikt. "Ja, maar ik douche elke dag voordat ik kom , gebruik deo en parfum""Ja maar veroorzaakt dat een chemishe reactie"? Met alle mensen ging ik goed overweg, was zelf geliefd. Huilend onder de vernederende woorden ben ik weggefietst en gaan uithuilen bij een vrouwenmanager( zij was echt lief). Nooit meer teruggegaan. Achteraf stom ja. Maar was jong en begon net. wist ik veel. Nu weet ik beter. Had die gasten gewoon moeten trotseren.

Maar voelde me net als schooltijd dat je gepest wordt ofzo. Niemand zegt dat ik stink hoor Ik ruik altijd heel lekker naar bloemetjes. Maar ja..........dit gebeurt dus ook. Ga gewoon lekker verder, met je leven!! En zoek een leukere baas, er zijn er genoeg

Het tegenbericht vind ik teleurstellend. Je vraagt een reactie en ik geef je enkele handvaten, geen advies!

Waarschijnlijk biedt het bedrijf waar je nu werkt geen ruimte voor jouw gedrevenheid en ambities.

Omtrent verwachtingen bedoelde ik dat je van anderen niet kunt verwachten dat zij jouw probleem oplossen. Ook hoef je je mening niet bij te stellen in het belang van de ander (wie zegt dat?). Ieder mag toch een eigen mening hebben zonder het met elkaar eens te zijn?

Ik ben geen collega van jou, maar iemand die zich herkent in jouw verhaal. Boeken die je wellicht meer op weg kunnen helpen m.b.t. dit onderwerp zijn; "Wie heeft mijn kaas gepikt", "Buigen uit vrije wil", "Ergens mag ik je wel" of "Je bent sprekend je lichaam".

Oorspronkelijk geplaatst door steevie1976

... Ik doe mijn werk zoals van mij verwacht wordt en daar is men ook tevreden over.
....
Mijn leiddinggevende heeft ook verwachtingen van mij, waarom kan ik er geen bij hem hebben??? Ik wil groeien, ik ben gedreven en ambitieus en hij is wat dat betreft geen echte "sparring partner".
....
De taken die ik heb, zijn al volledig uitgediept. Er is niks meer uit te diepen!

Hoihoi !

Mijn mening, als je niets van je baas kunt krijgen, is om dan zelf zo veel mogelijk te doen. Misschien spreek ik nu te makkelijk. Ik zelf werk in een beheer-omgeving. En daar is altijd wel iets wat moet worden gedaan (vergelijk het met je huis, daar kun je ook altijd wel iets doen).
Ik hoop dat jij ook zoiets in je werkomgeving hebt. En als dat niet zo lijkt, misschien kun je als je goed kijkt, wel zoiets vinden.
Probeer je blik te verruimen naar buiten je afdeling. Maak contact met andere afdelingen (begin met het zeggen van 'hoi' tegen mensen die je leuk lijken). Lees spullen die voorbij komen. Stel vragen. En dring jezelf dan een beetje op met ideen.
Dus probeer meer te weten te komen over het groter geheel, en zoek zelf je werk op. Een bedrijf wil altijd zo veel mogelijk te doen, dus er moet werk zat zijn.
Probeer zo ver mogelijk te komen op eigen kracht. En maak je niet afhankelijk van personen die jou niets kunnen bieden.

Ik wens je veel succes.

Groetjes,

nanny

Ik ben het helemaal eens met nanny!!! Laat je mogelijkheden niet alleen afhangen van een ander, want dan kan het wel eens heel lang gaan duren. Neem zelf ook iniatieven!

Dit geldt zowel in werk als PRIVÉ situaties....

Ik vind het knap dat je zelf hulp zoekt en je hierbij kwetsbaar hebt opgesteld. Het is niet makkelijk, maar ik hoop dat je een goede oplossing vindt.

Hi Steevie,

Je schrijft dat je het belangrijk vindt om jezelf te ontwikkelen en dat je daar op dit moment weinig mogelijkheden voor hebt. Misschien kun je in jouw takenpakket niet zoveel meer leren, maar in zaken als de omgang met collega's, het managen van je manager, jezelf trouw blijven, etc. zit in deze werkomgeving zo te lezen flink wat uitdaging! Misschien kan dit je motiveren om met meer plezier naar het werk te gaan. Als je dat wilt, probeer dan een coach of sparringpartner te vinden, binnen of buiten jouw bedrijf. Jezelf uit het moeras van negativiteit trekken is, tja, lastig.

Maar waarom wil je daar eigenlijk werken? Ik hoor weinig positieve argumenten van je. Het is jouw leven en jouw carierre. Het is ook jouw keuze om een situatie te accepteren of te veranderen. Misschien voelt het alsof je opgeeft als je een andere baan zoekt. Maar stel jezelf de vraag: wordt je hier gelukkig van?

P.S. Ik heb zelf ook eens in een situatie gezeten waarin ik niet gelukkig was met mijn baan, ging daardoor minder goed functioneren, mijn manager werd minder blij met mij; kortom ik kwam in een negatieve spiraal terecht. Ik heb toen mijn baan opgezegd, ging uitgebreid op vakantie en vond daarna via een uitzendbureau een andere baan. Mensen in mijn omgeving dachten dat ik gek was geworden, maar dat was de beste beslissing van m'n leven. Ik zeg niet dat zo'n drastische maatregel voor jou de beste oplossing is, maar besef: je hebt keuzes.

Succes!

Oorspronkelijk geplaatst door Niet geregistreerd

P.S. Ik heb zelf ook eens in een situatie gezeten waarin ik niet gelukkig was met mijn baan, ging daardoor minder goed functioneren, mijn manager werd minder blij met mij; kortom ik kwam in een negatieve spiraal terecht. Ik heb toen mijn baan opgezegd, ging uitgebreid op vakantie en vond daarna via een uitzendbureau een andere baan. Mensen in mijn omgeving dachten dat ik gek was geworden, maar dat was de beste beslissing van m'n leven. Ik zeg niet dat zo'n drastische maatregel voor jou de beste oplossing is, maar besef: je hebt keuzes.

Succes!

Ik zit een beetje in een vergelijkbare situatie, maar ik durf dus niet de stap te zetten om ontslag te nemen! Was jij afhankelijk van je inkomen? Want als je zelf ontslag neemt verspeel je je recht op een ww-uitkering toch?