Ik bedacht me net een metafoor. Je fietst elke dag naar je werk via een route die over een industrieterrein loopt. Die route maakt je niet bepaald gelukkig, onder andere door de lelijke omgeving (grauwe fabrieksgebouwen) en de herrie als gevolg van de vele vrachtwagens en auto’s die constant voorbij scheuren. Het is overigens wel de snelste route naar je werk. Als je elke dag trouw diezelfde route neemt, zal je ongelukkig blijven. De (omgeving van de) route zal immers niet veranderen. De enige manier om gelukkiger te worden is door een andere route te kiezen en door water bij de wijn te doen.
Je kunt bijvoorbeeld een route nemen die weliswaar om is (waardoor je meer tijd kwijt bent), maar wel door een bos gaat. Als natuurliefhebber geniet je van de rust en de prachtige natuur. Kortom, door die route te nemen, word je gelukkiger.
Datzelfde principe is van toepassing op mijn situatie. Als ik loyaal dit werk blijf doen en maar genoeg blijf sporten, hou ik het misschien nog wel jaren vol. Het moge duidelijk zijn dat ik daardoor ongelukkig zal blijven. De enige manier om te proberen gelukkiger te worden, is door het kiezen van een andere route. Dus door andere dingen te doen aangezien de huidige route me overduidelijk ongelukkig maakt.
Tijd voor verandering dus. Een dergelijke verandering brengt logischerwijs onzekerheid en risico’s met zich mee, maar na jaren van ongelukkig zijn, is het absoluut de moeite waard. Misschien moet ik meer aan mezelf denken en me minder verantwoordelijk voelen voor mijn ouders. Die zijn er immers ook niet bij gebaat dat hun zoon ongelukkig is.
|