Hallo ajhoff,
Bedankt voor je reactie.
Over het algemeen ben ik het met je eens.
Het werken in een project streeft (heb je het daarover?) naar het beste resultaat binnen kaders vanuit verschillende experts en kennisgebieden. Ik heb veel bewondering voor mensen die dit in goede banen kunnen leiden (wat zou ik graag een dag met je meelopen). Een risico is dat mensen zich heel erg concentreren op hun bijdrage en daarmee de kaders van het project uit het oog verliezen.
Mijn situatie is wellicht een beetje anders. Als psycholoog voel ik mij verantwoordelijk voor de kwaliteit van de hulpverlening die ik aanbied. Deze verantwoordelijkheid draag ik hoofdzakelijk alleen.
De organisatie waar ik werk worden veel vrienden en familieleden van de directie aangenomen. Dit maakt dat dat er een kliekje is ontstaan van mensen met weinig kennis die slecht presteren. Communicatiestructuren worden bewust vaag gehouden. Een gebrek aan leiderschap, structuur en duidelijkheid maakt al snel dat het recht van de sterkste domineert. Dit speelt natuurlijk in iedere organisatie meer of minder. Helaas kan ik mij hierin maar moeilijk staande houden, ondanks mijn pogingen. Ik moet me van de directie profileren binnen het team, het animo vanuit het team is er niet. Daarnaast heb ik kennisinhoudelijk niet veel contact nodig.
Het werken in een team is iets dat ik wel heel leuk vind, vooral wanneer je van elkaars sterke punten gebruik kunt maken en leren, en ook elkaars sterke punten kunt waarderen. Je hebt gelijk dat ik me wat minder zou moeten concentreren op het perfect leveren van werk. Wel ervaar ik dit als het enige waardoor ik mij kan onderscheiden en ook als de enige reden waarom ik nog steeds werk heb. Ik probeer mijn gedrag en de context steeds maar weer te analyseren en overdenken maar weet niet meer of ik het bij mezelf moet zoeken of bij de organisatie of in een wisselwerking? Het brengt me echter niet veel verder en kost me veel energie.
Uiteraard kan ik niet spreken voor anderen binnen deze discussie.
|