Net 'even' alle pagina's doorgespit van dit topic. Kan me erg vinden in jouw situatie en zie ook flink wat overeenkomsten met hoe ik op dit moment in het leven sta (behalve dan de affiniteit met de Spaanse taal
).
Dankzij mijn voorgaande opleidingen heb ik heel wat tijd doorgebracht achter een beeldscherm; daardoor mezelf voorgenomen om na mijn afstuderen een baan te vinden waar dit zo min mogelijk aan de orde is.
Makkelijk gezegd..... ik ben nu een jaar afgestudeerd en woon bij mijn ouders omdat die baan gewoonweg niet lijkt te bestaan.
Op een gegeven moment dacht ik het gevonden te hebben: helikopterpiloot!
2-jarige opleiding in Noorwegen met een goed uitzicht op een baan.
Na uitgebreid getest te zijn en zelfs toegelaten tot de academie, heb ik er toch vanaf gezien. Het kostte een hoop geld wat grotendeels geleend moest worden en waar mijn ouders garant voor moesten staan bij een bank. Aangezien ze beide bijna gepensioneerd zijn leek het me verstandig om ze op te zadelen met deze last....
Ben een jaar kwijtgeraakt met het treffen van voorbereidingen voor dit beroep. 'Kwijtgeraakt' is overigens een groot woord. Ik weet nu hoe mooi Noorwegen is, dat er geen touw is vast te knopen aan de Noorse taal en dat de diverse medische keuringen hebben uitgewezen dat ik prachtig gezond lichaam heb.
Nu zit ik thuis, bij mijn ouders, dit topic te lezen...
Nee, blij word je er niet van.
Ik heb nu het punt bereikt waarbij ik lekker vrijwilligerswerk wil gaan doen in..... noem eens iets, Cambodja. Mensen helpen die het echt nodig hebben en je ook dankbaar zijn dat je er voor hun bent. Iets wat ik blijf missen in onze warme Nederlandse cultuur.
Alles liever dan zitten verstoffen op een kantoor. Dat is iets dat ik wel heb geleerd tijdens mijn diverse stages.
Ook mijn zoektocht gaat weer door...