Ik denk omdat ik vroeger altijd voor een zesje ging en ik nu wel voor beter ga, dat verbaast mij eerlijk gezegd van mijzelf. Ik had vroeger een hekel aan school en deed er altijd zo weinig mogelijk aan. Ik ben toen ik werkte wel eens eerder aan een opleiding begonnen, zeker vijftien jaar geleden en heb toen heel snel de handdoek in de ring gegooid. Nu ben ik wel gedreven. Dat vind ik eigenlijk wel bijzonder, dat ik nu zo anders ben. Jaren lang moest ik er echt niet aan denken om weer een opleiding te gaan beginnen.
Ik denk dat al mijn medestudenten hun cijfers vergelijken met de anderen. Dat is info die heel gretig wordt uitgewisseld, men is zeer nieuwsgierig naar elkaars resultaten.
Ik vind het interessant om te weten waar ik zo'n beetje sta. Grappig, want in mijn jonge jaren boeide dat mij totaal niet.
Volgens mij is het ook een beetje een graadmeter of het mij zal lukken de opleiding binnen de termijn af te maken. Als mij dat niet lukt, moet ik al het collegegeld en boekengeld aan mijn werkgever terug betalen. Dat is natuurlijk ook iets dat meespeelt, hoewel dat volgens mij niet zo heel zwaar weegt voor mij.
Vermoedelijk wil ik voor mijzelf (en misschien ook anderen?) bewijzen dat ik niet dom ben. Maar waarom ik dat nu heb en vroeger niet, geen idee.
Het is begonnen met dat ik begon te lezen over de Myers Briggs persoonlijkheden. Over de persoonlijkheid die daar voor mij uit kwam rollen, werd gezegd dat deze mensen goed kunnen leren. Dat heeft mij een beetje moed gegeven en een duwtje in de goede richting.
|