[Darluz]

Dag allemaal!

Afgelopen donderdag had ik mijn 4e ontmoeting met Pierre. Het was alweer even geleden, wegens drukte beiderzijds. Per e-mail bleven we tussentijds verbonden waardoor het traject niet stil gelegen heeft. Maar het was goed om elkaar weer te zien!

Na mijn netwerkgesprek met Mabel van den Dungen heeft Pierre contact met haar gezocht om te informeren naar hoe zij mijn optreden heeft ervaren. Het comfortabele gevoel bij het gesprek was gelukkig wederzijds. Haar aandachtspunten voor mij waren dat ik te blanco in het gesprek was gestapt en mijn doel/richting tevoren niet duidelijk genoeg geformuleerd had waardoor deze niet goed naar voren kwam. Dit klopt volkomen. Mijn voorbereiding had grondiger gekund. De openheid waarmee ik in het gesprek heb willen staan, had ik meer richting en focus mee kunnen geven.
Anderzijds was het wel een eerlijk moment en beschikte ik op dat moment over niet meer richting dan dat wat ik liet zien.
Alle voorbereiding van de wereld had inderdaad een ander eerlijk moment gecreëerd kunnen hebben, maar wellicht minder open. Het ontspannen, ongedwongen meestromen op dat wat het gesprek zou brengen, maakte het voor mij echter niet onvruchtbaar.

Dat wat zij mij aangereikt heeft in het gesprek zijn allemaal zaken waar ik iets mee kan, haar gulheid ongelooflijk.
Ze liet weinig te wensen over. Toch realiseer ik me, dat een ander persoon wellicht minder gul met zijn kennis en hulp aankomt. Dan is het belangrijk dat ik mijn vragen en doel scherp heb. Het moment minder het moment laat zijn, de touwen niet te zeer laat vieren.
Tijdens het gesprek ontstond er een moment waarin ik haar eigenlijk concreet had willen vragen naar hoe haar dag op de redactie er nu feitelijk uitzag. Mijn formulering was echter zo indirect dat zij hieruit gevat heeft dat ik naar haar persoonlijk vroeg, terwijl het om mij gaat. Het gesprek stokte dan ook even.
Ik had letterlijk moeten vragen wat ik dacht, maar kreeg er op dat moment de gewoonste zin van de wereld niet uit: 'Hoe ziet jouw dag eruit?' Dit was dan ook de enige vraag die achteraf gezien onbeantwoord is gebleven. Een dag op de redactie, van moment tot moment. Van de ochtendkoffie tot het afsluiten van de computer.

Het feit dat ik gedurende ons gesprek geen enkele aantekening heb gemaakt, was Mabel opgevallen. Gelukkig heb ik die avond een dankbericht naar haar gestuurd met daarin een revue van de besproken punten, anders had ik wellicht de indruk achter gelaten dat ik niets opgenomen had. Dit terwijl ik volgezogen spongy uit het gesprek was gekomen. Ze vertelde dan ook dat ik in mijn bericht een trouwe en volledige weergave had gegeven van het gesprek.

Écht willen is doen, stappen zetten, actie nemen. En het bepalen van een einddatum waarop ik tot een oordeel/conclusie mag komen. Mabel heeft mij geadviseerd om mezelf een half jaar te geven om te exploreren, groeien, en actie te nemen en daarna pas te oordelen, en geen dag eerder. Dit spreekt me erg aan en geeft ruimte, maar niet langer eindeloos onvruchtbaar. Ik merk dat ik inderdaad mijzelf (en het nemen van actie) met mijn oordeel en zelfkritiek in de weg zit, stil leg.

Ik ben erg blij met deze feedback en kan er ook echt wat mee.

Pierre heeft mij 2 nieuwe netwerkcontacten gegeven. Het eerste contact zal mij meer kunnen vertellen over de verschillende schrijverswerelden en uitgeverijen. Het tweede netwerkcontact kan mij wellicht verder helpen als het gaat om het bewandelen van de juiste weg bij het realiseren van een ontmoeting met iemand binnen het tijdschrift Happinez.
Het laatste netwerkcontact vloeit hier dan ook hopelijk uit voort.

Spannende tijden en veel zon.

Darluz