Hallo Darluz,
Deze week belde een vriend uit het westen. Hij werkt o.a. bij een biologisch tuindersbedrijf en vroeg of er in het oosten ook zoveel appels aan de bomen hingen. Hun laagstambomen waren zo vol dat de takjes zelfs afbraken door het gewicht.
'Mijn' twee appelbomen, tegenover het spoor, midden in de stad, hingen inderdaad ook boordevol met appels. En als het zonnig en onbewolkt is geniet ik van de bomen met de overvloed aan appels die warmgeel en zachtrood afsteken tegen de blauwe lucht. Als ik er langs fiets, kijk ik er altijd even naar.
Er is bijna altijd veel bloesem in het voorjaar, maar de oogst is elk jaar weer een verrassing. Soms zijn er twee jaren na elkaar dat er maar weinig appels zijn en het jaar erna hangt de boom weer boordevol.
Het is een beweging tussen veel en weinig, hoog en laag. Een natuurlijk proces...dat je ook in een mensenleven terug kunt vinden, zo ging ons gesprek verder.
Niemand is altijd in de wolken, je zou dan ook niet meer beseffen wat de waarde er van is. Juist in het donker besef je wat licht is.
Het is wel een kunst om je niet mee te laten slepen door de minder goede perioden. En dat kan ook betrekking hebben op praktische gebeurtenissen, zoals jij nu meemaakt. In de afwisselingen van 'goed' en 'minder goed', is een midden te vinden. En als je het midden opzoekt en de golfbeweging voor ogen houdt, besef je in 'stilstand' dat vanzelf de 'vooruitgang' weer zal komen. Al moet je er soms geduld voor hebben.
Groet van Siebrich
