Ik zit hier nu acht jaar en de eerste jaren heb ik me uit de naad gewerkt. Ik vond dat helemaal niet erg omdat ik eindelijk het werk kon doen waarvoor ik gestudeerd had (vertalen). Acht jaar en een economische crisis verder, verveel ik me te pletter. Ergens anders om werk gaan vragen, is hier niet zo gemakkelijk als je zou denken. Iedereen heeft zijn werk, wat een specifieke expertise vereist. Als iemand mij om werk zou komen vragen, zou ik ook niet zomaar iets kunnen meegeven. Uit pure miserie heb ik tussen september en nu (juli) een boek van bijna 40.000 woorden geschreven. Ik moet het maar eens opsturen naar een uitgever denk ik :-) Wie weet tik ik zo nog een andere carrière op de kop. Ik weet het anders ook niet meer. Ik wil blijven vertalen, omdat ik dat graag doe, maar hier is gewoon niet genoeg werk meer. Weggaan is niet simpel, naar vertalers is niet veel vraag, tenzij zelfstandigen, maar dat geeft dan weer andere problemen. En ja... niemand hier lijkt te merken dat de vertalers zich vervelen. Het valt gewoon niet op. En ik wil niet dat ze me dumpen bij marketing of communicatie, godbetert. ... Tegenwoordig is het echt erg. Ik zit hier hele dagen niets te doen. Ik mag één dag per week thuis werken en dan poets ik mijn huis, ik speel met de katten, ik doe de was en de strijk. Mijn huishouden is nog nooit zo vlotjes verlopen als nu. Soms denk ik "wind je niet op, het is geen slechte situatie, ik heb werk, redelijk goed betaald ook". Maar ja... nu zit ik hier, op het werk, voor mijn computerscherm en ik heb niets om handen. Iedereen denkt vast dat ik nu super hard aan het vertalen ben, maar zij weten niet dat ik op dit forum mijn beklag aan het doen ben. In april en mei ben ik lid geworden van een soap-forum, waar ik met de andere forumleden speculeerde over de seizoensfinale van een soap. Maar die soaps wordt nu niet uitgezonden door de vakantieperiode. En door de vakantieperiode heb ik nu al helemaal geen werk meer. Ik heb er zelfs een shop-verslaving aan over gehouden (Zalando) en een krater in mijn spaarrekening. Geen werk hebben, heeft verstrekkende gevolgen. 's Avonds ben ik bovendien doodmoe, van niets te doen. Dus ja... dat boek zal ik maar opsturen naar de uitgever. Ik ben alleen erg bang dat het afgeschoten zal worden en ik mijn laatste beetje hoop in rook zal zien opgaan. En de enige reden waarom ik een boek geschreven heb, is omdat een boek er "redactioneel" uitziet en niet opvalt in het kader van mijn gewone bezigheden, namelijk vertalen.