De "lagere" werkzaamheden vallen nergens te dumpen. We zijn maar een heel klein team, waarin ik de laagste in rang ben en ook de enige die op dat "lage" niveau zit. In feite is het niet echt laag, want het is behoorlijk verantwoordelijk werk. Ik had een jaar of vier geleden al dat ik soms dagen had dat ik voor 6 of 8 miljoen USD op de beurs kocht, omdat de anderen te druk waren of ik als enige op kantoor aanwezig was.
Enige jaren geleden, bij onze vorige leidinggevenden, ben ik de inkopers veel meer gaan ondersteunen en ook grotendeels gaan vervangen bij afwezigheid. Ik heb toen heel wat op mij geladen gekregen en liep af en toe het vuur uit mijn sloffen. Het leverde me niets extra op en ik ben in die tijd burnout geraakt (niet alleen daardoor). Ik kreeg alleen maar stank voor dank. Door deze ervaring ben ik nu erg voorzichtig geworden en vrees ik dat ik straks weer in de zelfde valkuil zal vallen. Het is een beetje mijn werklevensverhaal. Dat ik me uit loop te sloven, van alles aan pak en doe, maar dat ik er nooit ECHT de waardering voor krijg die ik zou moeten krijgen in mijn ogen.
Maar ik wil natuurlijk mezelf niet teveel door deze vrees laten leiden.
Ik denk dat het voor mij ook gewoon nooit echt duidelijk is geworden waarmee je in je werk nou echt kan scoren en waarmee niet. Want ook al doen collega's in hogere schalen dingen op een redelijk niveau, ik kan niet altijd zeggen dat ik het niveau nou altijd zo geweldig hoog vind
. Zonder mijn collega's af te willen kraken. Maar ik heb al geregeld mee gemaakt dat ik op bepaalde gebieden meer know how had dan nieuwe mensen in een hogere schaal (zonder gelijk arrogant te willen zijn). Met het hele beleid bij ons bedrijf en met het indelen van de functies is de indeling van de zwaarte van functies me nooit duidelijk geworden.