Hallo allemaal,
Ik zal me even voorstellen: ik ben Mylene, 22 jaar en momenteel ben ik tweedejaars HBO-V student. Ik ben hier voor wat wijze advies en meningen van anderen, want ik zie mijn opleiding niet meer zitten..
Op deze forum kwam ik tegen dat velen anderen hetzelfde probleem/dilemma ervaren. Ik weet het eigenlijk ook niet meer wat ik precies wil in het leven?
Vroeger had ik zoveel dromen en ambities om iets te worden, maar nu lijkt alles onmogelijk voor me te zijn..
Je vraagt je nu zeker af,
waarom heb je voor je huidige opleiding gekozen?
Ik wilde wat voor de "maatschappij" betekenen en je kan makkelijk een baan in deze sector vinden.
- Waarom twijfels?
Ieder keer als iemand aan me vraagt, vind je deze opleiding leuk? "Ja hoor." Maar diep in mezelf hoor ik een stemmetje zeggen: "Nee. Totaal niet. Ik wil later gewoon gegarandeerd een baan hebben." Ik lieg voortdurend tegen mezelf en ik weet niet precies waarom. Ik houd niet van falen, vandaar dat ik mezelf heb gedwongen om door te gaan met deze studie, maar nu realiseer ik me pas dat ik mezelf niet als verpleegkundige zie in de toekomst..
Vroeger wilde ik altijd een "tekenaar" worden. Als kind zijnde was ik altijd bezig met tekenen en dagdromen over het perfecte leven. Ik wilde van alles zijn (archeoloog, astronaut, dierenassistent/arts, schrijfster), maar kunst interesseerde mij het meest.
Ik had overwogen om een kunst opleiding te volgen, maar helaas heb ik er niet voor gekozen omdat ik op de opendag te horen kreeg dat ik kon eindigen als een bakker............ Nou dat wilde ik dus niet. Ik was gelijk weggejaagd door wat de docent zei.
Dit is niet rot bedoeld voor de bakkers out there, maar om te horen dat je droom bergwaarts af kan gaan was voor mij erg demotiverend. Mijn motivatie op peil houden was altijd een probleem voor mij geweest.
Tot nu toe heb ik nog altijd grote spijt dat ik toch niet voor die richting heb gekozen, want ik erger me dood aan de zorg. Het is wel leuk en het werk wat je doet is super mooi, maar nee. Het is niets voor mij. Ik sta momenteel zelf niet eens sterk in mijn schoenen, laat staan werken in de zorg. Ik waardeer de mensen echt die dit beroep met hart en ziel werken.
Maar op dit moment loop ik erg vast. Ik heb mijn P nog niet gehaald (vanwege concentratieproblemen) en mijn tentamens zijn over 2 weken.
Ik ben bereid om mijn P te halen, maar ik heb dus twijfels over deze opleiding. Ik ga altijd tegen mijn zin naar school, stage en in de klas voel ik me niet thuis. Wat moet ik doen? Doorgaan of stoppen en switchen naar een andere opleiding? Ik maak me namelijk zorgen over stufi, want studeren is helaas niet goedkoop.
Zijn er mensen die (ongeveer hetzelfde) een studieswitch hebben ondergaan en hoe was dit gegaan?
Help.