hier nog even t hele verhaal:

Al een hele poos kamp ik met hetzelfde probleem "wat wil ik eigenlijk nou echt?"
in mijn havo-examenjaar besloten mijn ouders te gaan scheiden, waardoor ik met mijn moeder moest verhuizen. Het laatste gedeelte van mijn Havo-examenjaar moest ik dus op een andere school doen.
Zware periode, maar gelukkig slaagde ik wel voor mijn HAVO. Het volgende probleem kwam nu, ik had door alle toestanden thuis me niet echt voldoende georiënteerd op een vervolgopleiding. HBO zou ook wel vrij duur worden, omdat ik dan ook gelijk op kamers moest. Mijn moeder werkte fulltime, voor een niet al te hoog loon. Verder ontvingen wij geen alimentatie van mijn vader.
Ik had het weleens over toerisme gehad, en ik vond een opleiding niet te ver van mijn nieuwe woonplaats. Een mbo+ opleidingen speciaal voor studenten met een Havo-diploma: MTRO toeristische informatie en reizen. Dankzij de havo diploma, kon je de opleiding in 2 jaar afronden en ook nog eens 2 kwalificaties tegelijk. Tijdens deze opleiding heb ik het ondanks dat ik niet lekker in mijn vel zat qua onzekerheid en verlegenheid en thuisomstandigheden heel erg naar mijn zin gehad. Helaas gaan 2 jaar sneller voorbij dan je wel eens denkt, voordat ik het wist was het dan allemaal alweer voorbij en slaagde ik voor deze studie.
Inmiddels waren er thuis meer financiele problemen gekomen, mijn vader had namelijk schulden gemaakt toen we nog met zn allen bij elkaar woonden. Toen mijn ouders gingen scheiden was er mondeling afgesproken dat mijn vader niets aan ons hoefde te betalen als hij die schulden afloste. Dat vond hij prima.
Helaas was mijn moeder te goed van vertrouwens, en mijn vader betaalde die schulden ineens niet meer. Volgens de wet hebben zij die schulden samen gemaakt, dus de schuldeisers kwamen bij ons.
Mijn moeder is dan wel gelijk de WSP in gegaan, maar ja dan nog moesten we zeker 3 jaar vechten voor die schulden.
Na het MTRO was het financieel dus nog steeds heel erg zwaar, maar omdat het voor mij nog te vroeg was om te werken, ben ik weer een MBO+ opleiding gaan doen. Bedrijfseconomie/administratie dit keer. Deze opleiding was opzich ook heel erg leuk, alleen ik miste de talen wel heel erg. Inmiddels ben ik hiervoor geslaagd, en dacht dat ik nu wel toe aan HBO zou zijn. Financieel gezien kwam ik er helemaal neit meer uit, en er speelden nog wat omstandigheden mee waardoor ik niet lekker in mijn vel zat.
Ik ben gaan werken, fulltime, op een internationaal Transportbedrijf op de afdeling Finance. Leuk bedrijf, leuke bazen, leuke collega's. De functie is lekker zelfstandig en ik heb best een hoge eigen verantwoordelijkheid.
Je zou dus zeggen,..... niets te klagen. Echter mijn sociaal leven staat op een heel laag pitje (heb niet veel vrienden, maar de vrienden die ik heb wonen allemaal wat verder weg) en ben ik erg afhankelijk omdat ik in een afgelegen dorp woon, nog steeds bij mijn moeder woon en geen rijbewijs heb. Zomaar spontane dingen doen (wat ik juist zo leuk vind) dat zit er niet in bij mij. Ik moet altijd alles plannen, vervoer regelen, slaapplek regelen. Het gebeurd mij helaas te vaak dat ik een weekend niets heb kunnen plannen, en dan dus ook thuis zit. Daar kan ik gewoon niet tegen, ik ben iemand van vrijheid.... gaan en staan waar ik wil. Spontane dingen doen, bij vrienden langs etc.
Dit moet dus opgelost worden, en hierbij heb ik het gevoel dat ik moet kiezen.
Mijn huidige werkgever heeft mij een HBO SPD opleiding in dagopleiding aangeboden (4 dagen werken + 1 dag school). Dit klinkt natuurlijk erg aantrekkelijk, omdat ik dan lekker op mezelf kan wonen. Uiteindelijk eigen autootje. Mijn schuld bij het IBG rustig kan aflossen en verder mijn eigen leventje opbouwen. Nieuwe sociale contacten leggen etc. Ook toekomstgezien vind ik dit een verstandige keuze, Ik heb in de toekomst zekerheid op een baan, ik doe werkervaring op, veel kennis van het bedrijf waar ik werk.
Verder staat de studie heel goed aangeschreve, ook als ik na de studie weg zou gaan bij het bedrijf dan heb ik zeker wel een goede kans op een nieuwe baan!

Mijn andere keuze was een voltijdstudie HTRO, dus weer terug het toerisme in. Lijkt me geweldig ook om de talen weer lekker bij te leren, en uitdagingen aangaan.
Er zitten voor mijn gevoel wel wat meer haken en ogen aan deze keuze. Waar sta ik bijvoorbeeld in de toekomst? Mijn banenkans? Toerisme is natuurlijk sowieso een gevoelige branche, en ik ben dan ook nog eens ouder dan de gemiddelde afgestudeerde. Als bedrijven ouderen aannemen dan eisen ze toch wel vaak zoveel jaar werkervaring in de branche. De studieschuld, de lening die ik af heb moeten sluiten voor mijn vorige studies i.v.m. thuisomstandigheden. Ik kan dan pas na de studie deze schuld aflossen. Eerst moet ik dan een baan vinden, dan kan ik de schuld aflossen en tegelijkertijd moet ik beginnen met een leventje opbouwen. Een echt plekje voor mezelf i.p.v kamer etc.
Kan ik de studie wel aan? Mijn mentor van vroeger op het MTRO zei dat ik hier niet geschikt voor ben vanwege mijn onzekerheid en verlegenheid. Wat als hij gelijk heeft? dan heb ik helemaal niets mee, dan heb ik mijn huidige baan voor niets opgezegd.
Tegelijkertijd heb ik weleens gehoord dat je dromen niet moet laten vallen door je angsten.
Hoe weet ik nou eigenlijk wat mijn droom echt is?

ik geloof dat ik de situatie nu wel een volledig heb uitgelegd, mochten er nog vragen zijn dan hoor ik het graag. Ik zou graag willen weten hoe ik er achter kan komen wat ik zelf nou eigenlijk echt wil.
Wat is belangrijker voor mij? Het plekje voor mezelf, de vrijheid, kunnen gaan en staan waar ik wil? Het opbouwen van een leventje?
De studie, de uitdaging. Minder zekerheid, maar wel de talen en te maken hebben met buitenland/reizen en culturen.

Het enige wat ik wel weet is dat ik een WHOLE NEW LIFE nodig heb!