[Annek]

Goede avond iedereen,

Ik heb een vraagje. Ik ben administratief medewerker, nu 5 maanden werkloos, mijn vorige afdeling opgedoekt wegens budget tekorten. Ik word bijna altijd uitgenodigd nav mijn brieven en kom dan altijd, tot nu toe zonder uitzonderingen, in de laatste ronde (soms 2, soms 3 rondes). Dus blijkbaar heb ik een goed CV en een goede brief. Mijn referentie is ook goed, want we houden elkaar nog steeds op de hoogte.

Ik heb nu zo ongeveer 20 laatste rondes gezien, bij 20 verschillende functies dus, en elke keer word ik afgewezen met een ***smoes.

Ik krijg een telefoontje waarin ze zeggen; "Het ligt echt niet aan jou, want je deed het heel goed en je was goed voorbereid, maar we zijn toch voor de ander gegaan." Als ik dan doorvraag en vraag om tips voor de volgende keer zeggen ze dat ik echt niets hoef te veranderen en dat als ik zo doorga, ik zo een baan heb. Nou, dat kan een enkele keer gebeuren, dat het gewoon een "gevoel" is, of pure pech. Maar geen 20 keer.

Ik heb ook eens een werkgever een maand later teruggebeld om de situatie uit te leggen en nogmaals te vragen wat er nu precies misging, maar ze bleven bij; "Het ligt niet aan jou, je deed het heel goed, je hebt gewoon en beetje pech, ga vooral zo door dan komt het wel goed."

Nu ben ik zelf eens heel diep gaan nadenken en er is mij iets opgevallen. Ik val altijd in de smaak bij vrouwen. Tot nu toe waren bij alle eerste rondes alleen vrouwen aanwezig bij de sollicitatiegesprekken, pas bij de laatste ronde kwamen er een, of meerdere mannen bij. De vrouwen die aanwezig zijn bij het gesprek, zijn ook altijd degenen die mij terug bellen en ze zeggen altijd dat ik het "zo leuk deed" en dat ze het "echt jammer" vonden, maar dat de aanwezige man (vaak directeur of manager) toch echt de doorslag gaf. En mannen zijn ook heel stug tegen mij en soms zelfs gemeen in sollicitatiegesprekken, terwijl vrouwen altijd vriendelijk en begripvol zijn.

Dat kan verschillende dingen betekenen. Het kan zo zijn dat die vrouwen geen zin hebben in een lang gesprek over hoe en waarom en die man gewoon de schuld geven omdat dat makkelijk is.
Het kan zo zijn dat mannen me intimiderend vinden. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat een beetje blabla vind, maar laten we alle opties openhouden.
Maar het kan ook zijn dat ik niet in de smaak val bij die mannen vanwege mijn figuur, ik ben namelijk vrij stevig en misschien zijn ze om die reden ook geneigd het me extra moeilijk te maken.

Nou ja, ik kan blijven gissen tot ik een ons weeg (haha lol) maar ik kom er niet uit als werkgevers niet eerlijk tegen mij zijn, want dat gevoel heb ik heel sterk.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? nogmaals bellen? blijven bellen tot ik een eerlijk antwoord heb? Word ik gediscrimineerd om mijn figuur?

Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet, want blijkbaar is er een reden waarom ik telkens die laatste ronde niet doorkom en dat maakt me heel onzeker en dat gaat me al helemaal niet helpen bij een volgend gesprek.

Ik wil tips, het liefst van mannen, directeuren, managers, hoe los ik dit op en waarom doen jullie zo stug en wat willen jullie zien of horen als jullie zo stug doen?
En van vrouwen wil ik graag weten of zij dit verschil tussen mannen en vrouwen ook merken, zo niet, dan kan ik wel raden waar het aan ligt.

Gefrustreerde groetjes,

An