Hoi Marco,

Bedankt voor je reactie, alleen vind ik deze situatie eerlijk gezegd niet te vergelijken met hetgeen wat ik meegemaakt heb.

In jouw voorbeeld is de sollicitant afgewezen met name omdat ze hopeloos zenuwachtig was. Bij mij was dit niet aan de orde. Ik ben mezelf gebleven en rustig gebleven en ondanks gezonde spanningen (dat is wat anders) die iedereen denk ik wel heeft bij een sollicitatiegesprek had het gesprek hoogstwaarschijnlijk normaal verlopen als ik gewoon op tijd was gekomen.

Diezelfde middag heb ik een email verstuurd aan de betreffende afdeling en ook gevraagd om een 2e kans omdat ik ook heel graag dit werk wilde doen, maar tot op de dag van vandaag (en tussendoor diverse belletjes aan hun en nog een email) geen enkele reactie.

Inmiddels heb ik diverse mensen gesproken die voor dit bedrijf werken en als ik de verhalen hoor ben ik blij dat ik daar niet aangenomen ben. Je bent daar een nummer en het is allemaal erg streng. Dat zeggen ze allen afzonderlijk van elkaar. Het zijn dan wel meningen van anderen maar als ik de situatie van mijn sollicitatiegesprek erbij haal + de houding van deze mensen (zij heersen en de sollicitant is onderdanig; want zo kwam het over) die dit sollicitatiegesprek voerden dan is het mij helemaal duidelijk en wil ik niet eens voor dit bedrijf werken.