Beste Roque,

Na het lezen van deze lange reeks aan berichten, voel ik me welhaast verplicht om te reageren. Ik herken veel van mijn eigen omzwervingen, overdenkingen en twijfels in je verhaal. Laat ik dan ook beginnen met je alle sterkte en geluk te wensen voor wat betreft het vinden van een passende baan. Je werk omvat een groot deel van je leven en arbeidsgeluk is dan ook een belangrijke zaak. Zelf hoop ik dat het onderstaande bericht tot nieuwe inzichten zal leiden, maar dat ter zijde.
Dit schrijven is vooral bedoeld om je een inkijkje te geven in het soort werk dat je graag zou willen doen. Grootste kanttekening hierbij is dat ik geen ervaring heb met de reisbranche. Mijn tak van sport is archeologie. In principe toch een beroep dat (globaal) aansluit op je wensen. Het is immers een afwisselende baan, op academisch niveau, waarbij je niet de hele tijd "zit opgesloten op kantoor". Ik denk dan ook dat mijn ervaringen voor jou toch nuttig kunnen zijn.
Allereerst een korte intro. Ik ben 32, inmiddels 6 jaar werkzaam in de archeologie. Voor mijn afstuderen ben ik ruim 7 jaar actief geweest als vrijwilliger op opgravingen in de Benelux. Mijn interesse voor geschiedenis stamt uit mijn jonge kindertijd. Daarmee voldoet mijn eigen loopbaan in feite aan alle door jou gestelde criteria. Ik doe afwisselend werk, dat mijn talenten, vaardigheden en interesses perfect combineert en voldoet aan het cliché "van je hobby je beroep maken". En het is vooral (niet alleen) EEN KANTOORBAAN. Ik zou wat dat betreft dan ook jubelend naar mijn werk moeten gaan, maar helaas is de waarheid toch net iets minder rooskleurig.
Het punt is dat, zelfs aan een baan die alle bovenstaande aspecten combineert, er altijd nog een aantal (soms grote) minpunten blijven kleven. Ter illustratie een aantal korte voorbeelden aan de hand van je eigen wensen:

Je zegt graag te willen reizen voor je werk of in ieder geval veel van werkplek te willen wisselen. Ikzelf ben regelmatig (gemiddeld 9 maanden per jaar) van huis op verschillende projecten. Doorgaans vijf dagen per week intern (accommodatie op locatie) of tot vier/vijf uur per dag heen en weer rijden. Inderdaad erg afwisselend en zeker niet op kantoor. Maar realiseer je wel dat die afwisseling ook ten kosten gaat van een hoop zaken. Het legt niet alleen een enorme druk op je eigen privéleven (je vrije tijd), ook de relatie met vrienden, familie en (eventueel) je partner komt in het geding.

Verder geef je aan niet 8 uur achter een bureau te willen zitten. Voor mijn werk vertoef ik doorgaans 35 uur per week buiten en 5 uur binnen als we met veldwerk bezig zijn; ideaal. Maar als je met 30 graden buiten moet werken, dan is het juist afzien; veel te warm. Zeker als het aan schaduw ontbreekt. Ik hoef je uiteraard niet te vertellen dat de winters hier nat en/of koud zijn en dat dat ondertussen ook voor de lente en de herfst zo is.
Begrijp me niet verkeerd, er zijn dagen dat alles precies perfect is en ik moet lachen om al die mensen die op dat moment binnen achter een bureau zitten. Ik geef alleen aan dat al die "kantoorlui" net zo hard lachend naar buiten kunnen wijzen op het moment dat ik in rotweer wegregen, sneeuw of zweet.

Je wil graag in een "niet-commerciële" functie aan de slag. Daar kan ik inkomen, ik werk zelf ook niet voor "het grote geld" en zie mezelf ook niet snel als verkoper. Toch hangt aan alles een prijskaartje. Neem de archeologie, waar het draait om het onderzoek naar duizenden jaren aan uniek, onvervangbaar erfgoed. Daar wordt gewoon aanbesteed, doorberekend en uitgedrukt in een prijs per vierkante meter. Ook daar wordt gewoon gesteggeld over de hoogte van het bedrag onder aan de streep (Overigens net zoals in de zorg en alle andere sectoren).
Denk er trouwens ook aan dat je als idealist in de nonprofit vaak relatief weinig verdiend en dat je je kansen op bijvoorbeeld een betaalbare koopwoning daarmee drastisch inperkt.
Ik zeg niet dat je móét kopen of dat dat de enige mogelijkheid is, maar zie die kant ook. Een bank kijkt uiteindelijk gewoon naar inkomen en inkomensstabiliteit. Als je op projectbasis (dus geen zekerheid) tegen modaal inkomen werkt, dan zul je geen of zeer moeilijk een huis kunnen kopen.

Tot slot nog iets over de droom om "van je hobby je beroep te maken". Vergis je niet in het feit dat daar ook hele grote valkuilen aan verbonden zijn. Als je gek bent op plantjes, neem je een volkstuintje. Als je tuinder bent, dan heb je misschien nog steeds dat volkstuintje, maar de rest van de tijd ben je gewoon aan het werk met plantjes. Als ik in mijn vrije tijd op een opgraving als vrijwilliger werk, dan ben ik gratis, kan ik me rustig verdiepen in hetgeen ik doe en de tijd nemen voor mijn werkzaamheden (en dan geniet ik er dus ook van). Als ik op een haastklus sta waar per direct 5 Romeinse graven dienen te worden geborgen omdat ze anders "onder de bulldozer" belanden, dan ben ik gericht aan het werk, bewust van de kosten, de deadlines etc. Dat ken je ongetwijfeld zelf ook wel. Als jij een stukje schrijft voor een blog of een verjaardagskaart dan kan daar een stuk meer hart en ziel in gaan dan in een stukje "voor je werk". Toch ben je in beide gevallen met exact hetzelfde bezig. Alleen de context is anders.

Wat mij verbaasd aan alle berichten is het gebrek aan inzicht in de mogelijkheden die je al hebt. Je vindt het vreselijk om thuis te werken en om 8 uur achter een bureau te zitten. Mijn vraag aan jou is; van wie moet dat dan? Thuiswerken is vrijheid om zelf je werkzaamheden in delen. Wil je niet alleen thuis zitten, pak je laptop en ga ergen op locatie zitten. Zoek ZZP-ers op, schrijf je in op het netwerk van thuiskantoren (Het Parool van afgelopen weekeinde). Wil je niet 8 uur achter elkaar hetzelfde doen? Werk 4 uur 's ochtends, ga je dagelijkse boodschappen/sport/waar je maar zin in hebt doen en schrijf dan nog eens 4 uur.. Is dat het allemaal nog niet? Vraag dan eens aan je baas of je 4 in plaats van 5 dagen kunt werken en zoek dan iets totaal anders voor de laatste dag, betaald of onbetaald. Of neem vrijwilligerswerk waarbij je van je bureau weg bent en veel met mensen in contact komt (buddy, zorgvrijwilliger, thuiszorg, sportclub, natuurclub, hobbyclub etc.).

Ik geef je op een presenteerblaadje het probleem dat je de hele weg al dwarszit: je verwacht te veel van je werk. Er is méér dan alleen maar werken, en dat weet je diep van binnen zelf ook wel. Goed dat je opkomt voor jezelf. Goed dat je kritisch bent op je huidige baan en op wat je hierna graag zou willen doen. Verwacht alleen geen wonderen.

Groet