Oorspronkelijk geplaatst door Roque Santa Cruz

Dank voor je reactie. Ik kan me heel goed voorstellen dat je geen zin hebt om 17 pagina’s door te lezen.

Het positieve aan jouw verhaal is dat je juist wel veel vakgebieden interessant vindt. Weet je vanzelf waar je écht gelukkig van wordt? Wat zijn jouw passies? Waar word je écht enthousiast van? Als je daar een beeld van hebt, kun je proberen om daar werk bij te zoeken. Of in elk geval werk dat daar zo dicht mogelijk in de buurt komt.

Zou je een kantoorbaan hetzelfde ervaren als je werk zou doen wat je wél super leuk/ interessant vindt? Misschien is je onvrede vooral het gevolg van het feit dat je het werk inhoudelijk niet boeiend vindt. Wellicht vind je een kantooromgeving helemaal niet zo erg, als het werk inhoudelijk maar interessant is.

Helaas doe ik nog steeds hetzelfde en het maakt me nog steeds doodongelukkig. Bijzonder pijnlijk trouwens om te moeten constateren dat ik nog steeds hetzelfde werk doe. Het voelt alsof ik mezelf gevangen houd en mijn leven verdoe. Zó zonde ook. Ik heb vaak medelijden met mezelf. Waarom doe ik mezelf dit aan? Alleen maar omdat ik geen alternatief weet, iedereen moet immers geld verdienen. Hoe frustrerend…..

Ik weet dat ik doorgaans negatief denk en veelal uitga van de (eventuele) negatieve consequenties van een besluit of optie. Daardoor valt er veel af en blijft er weinig bewegingsruimte over. Het feit dat ik vrijwel geen leuk werk kan bedenken, ligt vooral aan mijn negatieve manier van denken. Daardoor lijkt het alsof ik niets leuk vind.

Ik denk dat niets anders me zo gelukkig zou maken als stoppen met dit werk. Maar zonder alternatief is dat natuurlijk geen optie. Hoe fijn zou het zijn om niet meer over dat debiele gokken te hoeven schrijven, om niet meer zoveel computerwerk te hoeven doen, zucht…….

Vorige week heb ik 3 dagen vanuit Spanje gewerkt en dat was een heerlijke afwisseling. Tijdens de treinreis van Sevilla naar Málaga kon ik werken en dat was een geweldig gevoel. Dat wil ik zeker vaker gaan doen. Het is echter slechts een pleister op de wonde omdat het structureel niets verandert. Feitelijk is het een poging om het werk wat dragelijker te maken door de omstandigheden te veraangenamen, maar de essentie blijft natuurlijk hetzelfde.

Het probleem zit bij de inhoud van mijn werk. Ik vind het vreselijk om zoveel computerwerk te doen, alleen maar teksten schrijven, ik haat gokken, zoveel alleen binnen zitten, het geeft me totaal geen voldoening, ik ontwikkel me op deze manier niet, ik doe niet wat ik écht leuk vind, enz. Ik wil zó graag de wereld in, reizen, mensen helpen, de wereld verbeteren, werk met een sociale inslag, Spaans, een aangenaam klimaat, mezelf ontwikkelen, Spanje, Latijns Amerika, enz. Daar word ik enthousiast van!

De gesprekken met de psycholoog zetten ook weinig zoden aan de dijk. Het heeft me weliswaar meer inzicht gegeven in mijn manier van denken/ zijn, maar ik schiet er verder niet zoveel mee op. Geen idee wat ik hierna ga proberen om uit deze situatie te geraken.

Misschien brainstormen met een soort van arbeidsmarktdeskundige om te kijken waar het misgaat bij mijn manier van denken. Dus waarom ik zo weinig dingen leuk vind. Samen concreet analyseren waarom ik bepaalde keuzes maak, waarom bepaalde werkopties afvallen, waarom ik er zo over denk, enz.