[Palenque]

Beste allemaal,

Ik zit sinds een aantal weken in een lastige situatie. Ben door de slechte marktomstandigheden ontslagen samen met een aantal andere collega’s bij mijn vorige werkgever. Heel vervelend natuurlijk, maar heb daar wel een goede regeling gekregen, waardoor ik nog tot december doorbetaald krijg.
Nu kon ik al heel snel via via een baan voor een periode van een half jaar krijgen bij een organisatie wat eigenlijk helemaal in mijn straatje ligt. Althans, qua werk en carriereplanning. Niet qua sfeer en soort mensen blijkt nu. De sfeer is totaal niet wat ik gewend ben, allemaal vrij keurig en braaf. Het is meestal doodstil op kantoor, iedereen zit stil achter zijn/haar pc als zombies te werken, en als er al een keer een moment van sociale interactie is, dan wordt er gelachen en gepraat over zaken die mij echt totaal niet aanspreken. Ik kan het niet echt goed onder woorden brengen, maar ik voel me gewoon totaal niet op mijn plek en er is niet echt iemand waar ik een klik ofzo mee voel. Terwijl ik gewend ben om altijd wel een aantal collega’s te hebben waar je goed mee op kan schieten.

Ik ga dus nu al een aantal weken met grote tegenzin mijn bed uit en naar kantoor. Ik sleep me echt door die dagen heen en ben opgelucht als een kind zodra het avond of weekend is. En ondertussen blijf ik maar piekeren over wat ik nu moet doen. Eerlijk hier zeggen dat het echt mijn sfeer etc. niet is en dan weggaan? Of even een half jaar doorbijten omdat deze periode wel qua werk heel leerzaam is en ook weer leuk op mijn cv staat?

Hoe ik ook mijn best doe, ik kom er niet uit. Volg je je gevoel of je verstand in zoiets? Kan je jezelf toespreken om een half jaar lang door te zetten? Of word ik dan steeds ongelukkiger
(en wordt het ook steeds moeilijker om hier weg te gaan, omdat ik me dan zeer bezwaard zou voelen tegenover de directeur van dit bedrijf die me aan heeft genomen, omdat ik weet dat het hele drukke tijden zijn en hij nu al heel veel tijd en energie heeft gestoken in mij inwerken, en straks des te meer natuurlijk)
Is het een domme beslissing om nu er mee te kappen en dan op zoek te gaan naar iets anders? De vacatures liggen natuurlijk niet bepaald voor het oprapen. En iedereen om me heen zal wel teleurgesteld zijn dat ik het opgeef, wat me dan ook wel zou steken.

Dit zijn een paar van de gedachten die door mijn hoofd spoken. Is er misschien iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt of nu in zo’n situatie zit? Iemand met goede raad of een verhelderend advies..?

Ik hoor het heel graag….

Groeten van een verwarde Palenque