Hoi Palenque,
Je past duidelijk niet in de bedrijfscultuur. Ik vind dat je het heel goed onder woorden brengt. Misschien is de bedrijfscultuur formeler dan in je vorige baan?
Ik heb het omgekeerde meegemaakt. Door intellectuele verveling was het elke keer een zware gang naar mijn werk (kantoor). Vanwege urenvermindering werkte ik nog maar 20 uur, maar voor mijn gevoel waren het er 80. Door me te richten op de goede sfeer en de fijne collega's heb ik het ruim een half jaar vol kunnen houden. Wel met veel pijn en moeite en doorbijten en als het langer geduurd had, had ik het ook nog wel volgehouden. Moest ook wel, want ik kon niet zomaar ontslag nemen. Dus ja, je kunt jezelf wel toespreken om door te zetten.
Als het een half jaar is en verlenging er niet in zit, dan is het te overzien en kun je maanden gaan aftellen. Ik weet niet of dat bij jou het geval is? Persoonlijk vind ik het belangrijk dat ik zo goed mogelijk op mijn plek zit bij een werkgever. In de eerste plaats voor mezelf, maar ook voor de werkgever zodat die een goede kracht aan mij heeft. Een werknemer van wie de kracht afneemt, omdat die om wat voor reden dan ook niet tot z'n recht komt en vroeg of laat ziek zal worden van narigheid, heeft niemand iets aan. Jij niet en de werkgever ook niet. Natuurlijk is het lullig als er tijd aan je besteed is, het druk is en jij vertrekt. Maar dat is het risico van het vak. Bovendien zal hun investering aan tijd hen tot nu toe toch ook iets opgeleverd hebben? Omdat je gezondheid belangrijk is, is het in de eerste plaats belangrijk om aan jezelf te denken. Daarvoor hoef je je aan niemand te bewijzen of te verantwoorden. Ik vind het geen kwestie van opgeven, wel van je verstand gebruiken.
Of het verstandig is om te stoppen voordat je een andere baan hebt, betwijfel ik. Mogelijk kom je daarmee in de problemen als je voor december geen ander werk vindt en een uitkering moet aanvragen. Omdat je werk had en zelf ontslag hebt genomen kan het zijn dat je als verwijtbaar werkloos aangemerkt wordt, waardoor een eventuele uitkering in gevaar komt. Wat je wel kunt doen is uitkijken naar iets anders wat ook kan helpen om het vol te houden. Maar wat tegelijkertijd ook best moeilijk kan zijn, doordat afwijzingen soms dubbel hard kunnen aankomen omdat je zo ontzettend graag weg wilt.
Linksom of rechtsom zul je het allemaal wel overleven en komt er daarna wel weer een betere tijd. Iedereen roept wel over de recessie, maar al met al valt het nog wel mee. Ik ben 50plus en krijg tijdens de recessie uitnodigingen voor gesprekken, terwijl het voor de reccesie vooral stil bleef. Maar daar moet je dan misschien wel Rianne voor heten
Tot slot sluit ik me aan bij het advies van Henk. Behalve het uitzitten voor je CV. Leuk op je CV kan gaan knabbelen aan je zelfvertrouwen en tegen gaan zitten bij gesprekken, dus alleen doen als je er zelf volledig achterstaat. Alle kleine beetjes helpen, dus ook je vrije tijd proberen zo fijn mogelijk te besteden, in ieder geval door je er wat meer bewust op te richten als tegenwicht voor de moeilijke uren op je werk.
Toi toi toi