Leuke column van Beatrijs Ritsema in HP/De Tijd:
Solliciteren is een tombola. Een paar sappige citaten:
Behalve bij het kiezen van een levenspartner gaat het er nergens ondoorgrondelijker aan toe dan bij het solliciteren. Het uitverkiezen van de ene gegadigde boven de andere gebeurt niet volgens rationele, objectieve criteria – het is het bingo!-gevoel dat de doorslag geeft.
[...]
Zodra een sollicitant in levende lijve binnenkomt, ziet de commissie meteen met wat voor afkomst, sekse of leeftijd men te maken heeft en kan het discrimineren beginnen.
[...]
De mensen die een baantje te vergeven hebben, willen de kandidaten besnuffelen en op irrelevante, vaak onbewuste, gronden ‘bingo!’ kunnen roepen. Die macht wil men terecht behouden.
Er zit wel iets in, denk ik. Het gedoe over discriminatie voorkomen is nogal theoretisch. Overal waar mensen mensen kiezen wordt gediscrimineerd. Soms functioneel, soms kwestieus, soms boosaardig
Kijk, discriminatie op etnische afkomst, seksuele geaardheid, levensovertuiging e.d. is vrijwel altijd verwerpelijk. Maar leeftijdsdiscriminatie, om maar eens wat te noemen, daar is toch niks mis mee? Mensen veranderen nogal van baby tot bejaarde, het zou onzin zijn om daar geen rekening mee te houden. Wie zou willen verdedigen dat een 60-jarige recht heeft op een krantenwijk met leeftijdconform salaris? En dat een 22-jarige recht heeft op een functie die om enige levenservaring vraagt?
En sekse? Gisterenavond in RTL nieuws ofzo: de vrouwelijke autoverkoper doet het heel goed, maar de mannelijke peuterleidster moest nog wat weerstand bij de ouders overwinnen. De woorden vroedman en vuilnisvrouw vielen ook, maar leken niet serieus bedoeld