|
30 augustus 2012, 17:24
|
|
1: Heb je als wildwachter een pensioenregeling? Waarschijnlijk niet.
2: Heb je als wildwachter een ziektekostenverzekering? Waarschijnlijk niet.
3: Kun je van het salaris van wildwachter een gezin onderhouden? Waarschijnlijk niet.
4: Kun je zonder ZA nationaliteit of verblijfs/werkvergunning zomaar in ZA aan de slag? Nee.
Lijkt me dus niet evident om dat als realistische optie te beschouwen.
|
30 augustus 2012, 17:54
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 26 maart 2010
Berichten: 451
|
|
En wat als iemand dat niet relevant vindt? Hooguit punt 4 kan een echt probleem zijn, de rest zijn "Nederlandse werknemer problemen". Het is maar net wat je wilt en waar je voor kiest.
|
30 augustus 2012, 18:53
|
|
Klopt: eigen keuze. Maar veel mensen in ontwikkelingslanden hebben ook graag secundaire arbeidsvoorwaarden.
|
21 april 2013, 21:05
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 oktober 2006
Berichten: 131
|
|
Inmiddels ben ik mogelijk nóg radelozer. Het moge duidelijk zijn dat mijn huidige werksituatie me enorm deprimeert en frustreert. Het voltijd computerwerk vanuit thuis is een geestelijke martelgang. Inhoudelijk vind ik het werk vreselijk (oninteressant) en ook vind ik het verschrikkelijk om zoveel computerwerk, alleen vanuit thuis te doen. Ook de inhoud van de webcontent die ik schrijf vind ik werkelijk afzichtelijk. Daarnaast is het schrijven van webcontent niet bepaald mijn hobby.
Toch ben ik niet in staat om in beweging te komen en om uit deze werksituatie te geraken. Ik wil wel, maar ik kan niet. Er moeten dus bepaalde dingen spelen waardoor ik niet in beweging kom. Dingen die me tegenhouden/ belemmeren. Om die reden heb ik me tot een psycholoog gewend.
Ik heb nog nooit werk gehad waarbij ik me prettig voel en ik loop al jaren met dit probleem rond. Ik weet vrij aardig wat mijn sterke & zwakke punten zijn, waar mijn interesses liggen, en wat mijn werkvoorkeuren zijn. Desondanks weet ik nóg steeds niet welk werk bij mij past. En dat na een zoektocht van jaren, met hulp van vele testen, beroepskeuzeadviseurs, adviezen (ook op dit forum, waarvoor dank), e.d.
Al jarenlang weet ik dat ontslag nemen de beste optie zou zijn. Maar ik zou wel gek zijn om ontslag te nemen terwijl ik geen alternatief heb. En de huidige economisch malaise helpt ook niet mee. Het is eigenlijk te belachelijk voor woorden dat ik me al jaren loop te kwellen met dit werk omdat het me doodongelukkig maakt. Maar ja, zonder alternatief kan ik weinig anders dan hiermee doorgaan. Er moet immers brood op de plank komen.
Het moet dus ergens fout gaan. Wellicht heeft het met mijn manier van denken te maken. Ik ben erg veeleisend en perfectionistisch, het moet altijd perfect en direct goed gaan. Ik zie ook altijd veel beren op de weg. Daarnaast ben ik wat angstig en neem ik weinig risico's. Ik durf eigenlijk nooit ergens voor te gaan omdat ik bang ben dat het de verkeerde keuze is. Met andere woorden: ik ben te weinig bereid om me te vergissen en af & toe op mijn bek te gaan. Om die reden zit ik muurvast en verandert er hélemaal niets.
Als je immers niet bereid bent om af en toe op je bek te gaan en fouten te maken, zal je weinig bereiken. Ik las pas een artikel over de 'failures' van succesvolle mensen voordat ze succesvol werden. Ook hun succes ging gepaard met vallen en opstaan. Sterker nog, Henry Ford zei ooit: “Success is 99% failure”.
Hopelijk kan de psycholoog me op weg helpen....
|
21 april 2013, 21:21
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 12 april 2006
Berichten: 1.720
|
|
Ik heb net je verhaal gelezen en ik ben onder de indruk van je manier van schrijven. Het komt open en oprecht over en het leest als een column.
Waarom word je niet freelance schrijver en schrijf je over onderwerpen die je belangrijk en interessant vindt en/of maak je een weblog met je eigen teksten.
Ik ben ondernemer/zzp-er en ik heb zo'n 9 jaar geleden de gok genomen. Geen zeker bestaan, maar wie heeft dat wel in deze tijd. Ik geniet er nog steeds van dat ik mijn eigen keuzes kan maken. Daarnaast ben ik regelmatig onzeker, maar dat hoort erbij in het leven. Als ik een onzeker moment heb, dan zet dit mij weer aan het denken en daardoor kom ik weer tot nieuwe dingen/opdrachten. Het leven is een uitdaging en geen gevangenis.
Laat het leven geen gevangenis voor je zijn en wees vrij in het maken van keuzes.
|
22 april 2013, 12:54
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 oktober 2006
Berichten: 131
|
|
Dank voor je compliment.
Schrijven gaat me weliswaar goed af, maar ik vind het niet leuk om voltijd te schrijven. Daarnaast weet ik niet of schrijven nou echt mijn passie is.
Ik heb vaker gehoord dat ik een eigen blog of weblog zou moeten beginnen. Maar ik zou niet weten waar ik over zou moeten schrijven. Daarnaast word ik ook niet direct enthousiast van het idee om achter een computer te zitten. Maar ja, daar ga ik weer met mijn beren op de weg....
Zekerheid heb je inderdaad nooit en is een kwestie van lef tonen en proberen. Alleen door dingen te proberen, kom je er achter. Als je nooit niks probeert, dan wordt het lastig om te veranderen.
Grappig dat je zegt 'het leven is een uitdaging en geen gevangenis'. Ik voel me al jarenlang opgesloten in een open gevangenis. Dat klinkt als een paradox. Ik ben de enige die me gevangen houd in deze situatie omdat ik niet de 'veilige' gevangenis uit durf te lopen uit angst voor (eventuele) risico's.
Wat zou ik me gelukkig voelen als ik dit werk achter me kan laten en de gevangenis uit kan lopen. Verlost van het voltijd, eenzaam computerwerk. Wat zou ik graag de wereld ingaan, onder de mensen willen zijn, reizen, face-to-face contact. Imagine.....
|
22 april 2013, 19:50
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 26 maart 2010
Berichten: 451
|
|
Hetty heeft toch wel een punt. Je bent meer dan in staat om je goed en helder uit te drukken. Is er niet iets wat in dat verlengde ligt wat je wel wilt/durft? Het is niet iedereen gegeven zich helder uit te drukken, dus ik zou er gebruik van maken. Al eens aan reclame gedacht of andere creatieve beroepen? Helemaal van de computer af komen zal misschien niet lukken, maar als je plezier hebt in wat je doet is het noodzakelijke computeren al een stuk minder erg.
Ik ben zelf zelfstandige (al 13 jaar) en geloof niet dat als je ietwat angstig aangelegd bent dat het zonder meer een goede stap is. Je moet als zelfstandige bij tijd en wijle stalen zenuwen en een onwrikbaar geloof in eigen kunnen hebben. Daarnaast moet je verschrikkelijk eigenwijs zijn om koers te houden onder druk. Als je die eigenschappen bezit worden ze zonder meer sterker door zelfstandigheid, heb je ze niet weet ik niet of je ze voldoende ontwikkelt. Het kan wel als je de tijd krijgt, maar het is een gok.
|
23 april 2013, 12:17
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 12 april 2006
Berichten: 1.720
|
|
Je bent hier al een blog begonnen Een blog waar je veel reactie op krijgt en waarin jij jezelf aan het ontdekken bent.
En in een "eigen" blog kun je schrijven over reizen, hoe jij je voelt en alles wat je bezighoudt. Daar kun je verhalen schrijven over dingen die je zou willen doen en hoe je dat gaat aanpakken. Je kunt je fantasie daar helemaal uitleven en ontdekken wat je wel of niet leuk vindt.
Ik vind het interessant om steeds nieuwe werkzaamheden/opdrachten te doen, omdat die mij verrijken, nieuwe dingen leren en ik er nieuwe inzichten van krijg. Dit ben ik, maar ik weet dat er ook heel veel mensen zijn die het juist prettig vinden om zekerheid te hebben. Dus dat ze van te voren weten wat er van hun wordt verwacht en dat ze liever werk hebben dat niet hun passie is, maar waar ze zich wel veilig bij voelen.
Dat je werk je passie is dat is prachtig, maar er zijn maar weinig mensen waarbij dit zo is. Hun passie uiten ze in hun vrije tijd, bijvoorbeeld op de voetbalclub, tijdens het vrijwilligerswerk, bij het beantwoorden van vragen op een site, enz.
Groeten van Hetty
|
23 april 2013, 12:27
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 12 april 2006
Berichten: 1.720
|
|
Je blog hier is al 27.830 bekeken (datum 23 april 2013. Tijd: 12.27 uur)
|
23 april 2013, 19:39
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 oktober 2006
Berichten: 131
|
|
Een paar jaar geleden heb ik overwogen om de deeltijdopleiding journalistiek te doen. Daar heb ik destijds vanaf gezien omdat er heel weinig werk is voor journalisten en vanwege het kostenaspect. Een tweede hbo opleiding is immers erg kostbaar.
Daarnaast twijfel ik of er een journalist in mij schuilt, hoewel ik wel aardig kan schrijven. Ook beschouw ik mijn sociale vaardigheden als één van mijn sterke punten, wat goed van pas zou komen bij interviews. Ik merk dat mensen graag tegen mij praten. Wat me ook erg aanspreekt, is dat een journalist veel op pad is en dus niet voltijd op kantoor zit.
Tegelijkertijd haal ik veel voldoening uit het helpen van mensen. Ik zou het erg leuk vinden om mensen te begeleiden/ helpen/ om ze vooruit te helpen.
Als ik webcontent zou schrijven over onderwerpen die me wél boeien, dan zou dat weliswaar interessanter zijn. Maar het principe van voltijd computerwerk op kantoor of thuis blijft hetzelfde. En juist daar heb ik zo'n hekel aan. Ik vind het leuk om onderweg te zijn, afwisseling qua werkzaamheden, maar zeker ook qua werkplek.
Inderdaad ajhoff, als je weinig lef hebt en risicomijdend bent, dan lijkt de stap naar zelfstandige niet de meest verstandige. Ik ben wel zelfstandig en eigenwijs, maar ik loop niet over van zelfvertrouwen.
Ik denk inderdaad dat er weinig mensen van hun hobby hun werk kunnen maken. Maar je kunt wel proberen om er zo dicht mogelijk in de buurt te komen. Een voetballiefhebber zal niet zo makkelijk profvoetballer worden, maar kan wel werk zoeken dat aan voetbal is gelieerd.
Het liefst zou ik een baan hebben waarbij ik veel moet reizen (onderweg zijn), het liefst naar Spaanstalige landen. Een tijdje in het buitenland (Latijns-Amerika of Spanje) lijkt me ook een verrijking, maar emigreren zie ik niet zitten.
Is het mogelijk om met een blog geld te verdienen?
Het blijft een raadsel waarom ik niet in staat ben om ander werk te vinden. Hopelijk kan de psycholoog mij hierbij helpen of in elk geval inzichten geven. Ik heb altijd het gevoel dat werk dat mij past ontzettend ver weg is, bijna onbereikbaar. Dat komt ook omdat ik nog nooit werk heb gehad, waarbij ik me prettig voelde. Verder kom ik nooit vacatures tegen die me aanspreken en dat boezemt me angst in en maakt me radeloos.
Het zal ongetwijfeld met mijn manier van denken te maken hebben: niet of te weinig bereid zijn om verkeerde beslissingen te nemen of een keer onderuit te gaan, in combinatie met té veel angst en risicoaversie....
|
|