Functiewaardering: heb mbo maar doe hbo-werk

[LuckyBet]

Inderdaad, tegenwoordig is het veelal voor maximaal 2.000.000 USD op een dag dat ik zal kopen. Ik doe ook geregeld carries, posities doorschuiven naar een latere datum. En ik geef geregeld opdracht tot verkoop van futures. Deze opdrachten kunnen denk ik tot maximaal ca 3.000.000 USD per keer gaan. Al deze transacties zijn geen dagelijkse kost. Maar al jaren word ik geregeld geacht mensen te ondersteunen en tijdelijk te vervangen die gemiddeld zo'n vier schalen hoger zijn ingeschaald.

Echter gebeurt het geregeld dat ik alleen zit, ik heb zelfs wel eens vier dagen achtereen alleen gezeten en dan heb ik de hele handel onder mijn eigen beheer (zorgen dat we volgens onze targets kopen/verkopen).

Mijn baas zou voor me gaan lobbyen ivm het volgen van een HBO opleiding, maar op het moment heeft mijn baas steeds andere prioriteiten. Ik wil als ik ga studeren (waarschijnlijk MER) wel een dag minder kunnen werken, mijn schooluren vergoed krijgen en mijn studie. Als ik dat niet voor elkaar kan krijgen, denk ik dat ik er niet aan begin. Dan kom ik denk ik financieel niet uit en/of met mijn tijd/energie niet. Als alles naar mijn smaak valt te realiseren zou het wel betekenen dat ik beduidend minder op het werk ben en ik tevens mijn werkgever meer geld kost. En dan kom je weer terug bij dat recessie verhaal of het te regelen zal zijn...
Nou zal onze afdeling over niet al te lange tijd niet langer onder het Nederlandse management vallen, maar onder Engels management en het wachten is ook op wat dat ons zal gaan brengen. Hopelijk een verruiming van onze mogelijkheden, maar anderen zullen hun best doen dat binnen de perken te houden. We zullen zien wat de toekomst ons brengen zal...

[Catbert]

Misschien moet ik mijn eerdere post wel wat bijstellen. Het klinkt alsof jouw formele functie en wat je daadwerkelijk doet op een dag met elkaar uit de pas aan het lopen. En dan wordt het toch een ander verhaal.

Wat ik me afvraag is het volgende: Wat zou er gebeuren als je om een nieuw functieprofiel vraagt - als je op die manier de vraag stelt wat jouw functie is en wat ze van je verwachten?
Misschien is dat een manier waardoor je ze kunt laten nadenken wat je voor het bedrijf doet en wat je ze waard bent.

[LuckyBet]

In 2006 ben ik behoorlijk ernstig burn out geraakt, omdat ik zoveel verantwoordelijkheden op me gestapeld kreeg. Ik moest zelfs een keer een van de hoofdhandelaren voor vier weken vervangen toen deze persoon op vakantie was. In die tijd maakte ik geregeld overuren en handelde ik veel, omdat er teveel werk was voor onze twee hoofdhandelaren en baas. We zijn maar een klein team van vier mensen, inclusief onze baas die zelf vrijwel nooit handelt op de beurs. Als mijn baas en ik samen zijn, laat hij aan mij het handelen op de beurs over.

[Catbert]

Dit maakt het wel wat complexer.

Met het structureel belonen van het handelen, zul je ook de formele verantwoordelijkheid voor het verrichten van die taak moeten dragen (niet de eindverantwoordelijkheid, maar toch). Misschien vind je het - gezien jouw burn-out een paar jaar geleden - ook wel prettig dat je die formele verantwoordelijkheid niet hebt.

Misschien is dit wel de prijs die je voor je gezondheid moet betalen. Het lijkt me dat je hier goed over na moet denken. Jij en het bedrijf moeten voorzichtig zijn om niet dezelfde situatie te creëren waardoor jij in een burn-out kwam.

[LuckyBet]

Het was in die tijd een belachelijke situatie. Ik verving een universitair geschoolde collega die met zijn werkervaring en opleiding minstens vijf schalen hoger moet hebben gezeten. Er werd zelfs een appartement voor hem betaald, dus echt een dure jongen. En ik kreeg geen cent extra voor het feit dat ik de hoofdmoot van zijn werk voor vier weken erbij nam (bovenop mijn eigen werkzaamheden). Zoiets zal me echt geen tweede maal gebeuren, ik ben wel wijzer geworden! In die tijd werd er geregeld moeilijk over gedaan als ik een dag vrij wilde nemen, blijkbaar vonden ze me "onmisbaar". Op een gegeven moment durfde ik amper nog vrij te vragen. Ik heb in die tijd ook een aantal malen fysieke partijen van 250 ton gekocht. Dat zal nu niet meer gebeuren.
Toen ik eenmaal doorgedraaid thuis zat (ook door een combinatie met mijn prive situatie, zoals meestal het geval is), heb ik nog geen kaartje gehad van mijn collega's/baas, helemaal niets. Ik heb daar nooit iets over gezegd, maar eerlijk gezegd vond ik dat stijlloos. Alsof een mens voor de lol overspannen thuis zit. In de negen jaar dat ik op die afdeling werk, heb ik verder misschien totaal over de jaren tien dagen thuis gezeten. Zo weinig ben ik ziek (afkloppen!!).

Maar je zal begrijpen dat ik sinds die tijd heb besloten beter mijn grenzen te bewaken en voor mezelf op te komen en niet altijd ja en amen tegen mijn baas te zeggen. Want een ander krijgt de beloning voor mijn inspanningen, niet ik.

Overigens draag ik wel een structurele verantwoordelijkheid voor het handelen, iedere keer dat ik alleen zit of met een nieuwe (HBO of universitair geschoolde) handelaar samen zit, die nog niet helemaal is ingewerkt. Als de handelaar dreigt een fout te maken en ik heb dat door, dan moet ik toch ingrijpen. Kan dan de boel niet in de soep laten draaien. We houden elkaar allemaal een beetje in de gaten om fouten te voorkomen. Fouten zijn zo gemaakt, onze brokers maken ook de nodige fouten en daar moeten we ook zeer alert op zijn. Ik ben de eerste die de bevestigingen van de brokers controleert en hoe eerder je reageert als er iets fout is de beter het is. Als je te lang wacht met reageren, dan kan dat geld gaan kosten. Na mij wordt alles nog twee maal gecontroleerd, maar daar zit wat meer tijd tussen. En zelfs dan gebeurt het wel eens een keertje dat er over een fout heen is gekeken.
Er zijn behoorlijk wat zaken om te checken, het soort materiaal, of het een aankoop of een verkoop is, de juiste prompt datum, het juiste tonnage, de juiste prijs, de juiste valuta.
De burnout situatie zal niet zo snel meer gebeuren, in de tijd waren we van zes mensen naar vier mensen personeel gegaan, terwijl het werk niet veel minder was geworden. Sinds die tijd is er een hele branch afgestoten die ons behoorlijk veel werk opleverde. Er is niet veel bij gekomen. Echter hebben we dus al een paar maal een wisseling van hoofdhandelaar gehad, dat maakt tijdelijk dingen weer wat gecompliceerder. Omdat die mensen onopgeleid waren op het gebied van op een beurs handelen.

We hebben kans dat er in de toekomst wel weer werk bij zal komen voor de afdeling.

We hebben ook een paar maal een verandering van leidinggevende gehad en de nieuwe leidinggevenden zijn minder gaan doen dan voorheen, waardoor er voor de mensen onder hen meer werk bij is gekomen. Onze eerste baas wist bijvoorbeeld ook prima hoe hij clearings moest doen, de maand af moest sluiten, hij kende onze software op zijn duimpje, hij wist hoe hij fysiek materiaal moest factureren en handelde zelf. Alleen was hij een beetje een slavendrijver.

De kans dat ik ooit weer burnout zal raken, acht ik op het moment zeer klein. Omdat ik zelf veranderd ben en situaties veranderd zijn. Ik heb nu een baas die een stukje menselijker is dan de baas die we vroeger hadden. Dat scheelt een hoop.

Het is belangrijk, dat je het gevoel krijgt dat je op de juiste wijze beloond wordt voor het werk wat je doet en dat je duidelijk krijgt van de organisatie, wat je groeimogelijkheden zijn. Misschien is het handig om het zo objectief mogelijk te benaderen en de huidige functie te beschrijven en te waarderen volgens het geldende functiewaarderingssysteem, zodat je weet dat je op de juiste wijze bent ingeschaald. Daarnaast zou een variabel beloningssysteem gebaseerd op de omzet extra motivatie kunnen opleveren, althans dat zou ik de organisatie willen adviseren.

[Catbert]

Interessant wat je doet. Prachtig ook om te lezen dat je je burnout op deze wijze te boven bent gekomen. Dat lukt niet iedereen. Maar Wim heeft gelijk. Hele waardevolle post van hem. Jouw salaris moet kloppen en zo lang dat niet is, zul jij je ondergewaardeerd voelen.

[LuckyBet]

Het blijft steeds wel een beetje aan me vreten ja, dat ik al sinds 2004 op de beurs handel en het niet betaald krijg en dat toen ik met handelen begon, ik zelfs nog een schaal lager zat dan nu. Ik heb er wel een schaal hoger uit weten te slepen na ca. een jaar, ook omdat ik steeds meer andere werkzaamheden op me nam en mensen ging vervangen. Echter de schaal waar ik sinds die tijd in zit, is de maximale schaal voor een MBO opgeleide en daarom heb ik feitelijk mijn grens bereikt. Een paar jaar geleden heb ik de laatste trede van mijn schaal bereikt. Mijn huidige baas heeft nog wel een paar maal een bonusje voor me los weten te peuteren, maar zijn baas heeft sindsdien de kraan dicht gedraaid. Ik heb in die tijd twee maal wat extra gehad, dat was anderhalf/twee jaar geleden, maar daarna was het dus gedaan met de pret.

De burnout was ongelooflijk zwaar. Ik heb aan het begin van mijn burnout twee maal een paniekaanval gehad in de auto, waardoor auto rijden lang problematisch is gebleven. Ik kreeg steeds last van duizeligheid, benauwdheid, hyperventilaite dus. Ik heb jaren lang met pijn op mijn borst gelopen. Helemaal hyper en ook nog eens depressief, het is nog niet eens zo heel lang dat ik er overheen ben. Toch ben ik al vrij snel weer parttime gaan werken en op gaan bouwen. Toen ik weer fulltime werkte, had ik nog veel last van benauwdheid, mijn buik voelde helemaal verkrampt aan en ik kon niet diep inademen.
Ik was 36 toen het in 2006 echt niet meer ging. Ik liep al jaren met problemen rond, heel veel last van hartkloppingen. Het had grotendeels te maken met onverwerkte jeugdervaringen die ik jarenlang had weggedrukt en nooit had verwerkt (psychologische verwaarlozing en mishandeling). Daar kwamen ook mijn problemen met assertiviteit vandaan en minderwaardigsheidsgevoelens. Ik heb mijn werkgever gevraagd of ik van het werk uit een tijdje naar een psycholoog kon en vervolgens kon ik ook via het werk een cursus persoonlijke effectiviteit doen. Later ben ik zelf nog een tijdje naar een haptonome geweest. Ik ben mijn jeugd eindelijk gaan proberen te verwerken (valt niet mee) en bewuster gaan leven. Dergelijke jeugd ervaringen wegdrukken en ontkennen, zorgt er voor dat ze je blijven achtervolgen. Ook in je disfunctionele gedrag van people pleasing en je in jezelf opsluiten. Ik bleef altijd mijn best doen mijn werk naar behoren te doen en te doen alsof er niets aan de hand was, maar onder die facade was het vreselijk afzien. Nu ben ik echt een veranderd en veranderend mens, sinds ik bewust met mezelf aan de slag ben gegaan. Overigens heb ik op mijn werk nooit verteld wat mijn problemen waren en waar ze vandaan kwamen. Is toch iets heel moeilijks om op je werk over te praten. Het was ook niet de enige reden van mijn burnout, ook de overbelasting die ik langere tijd had gehad prive en op het werk.
Toen ik burnout raakte, voelde ik me een loser, een zwakkeling, maar achteraf gezien, zie ik dat ik juist altijd erg sterk ben geweest.

Ondanks al mijn problemen zijn mijn bazen altijd tevreden met me geweest.

[Catbert]

Ik vind het een inspirerend verhaal. Je hebt het zwaar gehad, maar desondanks ben je gelouterd uit deze periode gekomen. Je verdient daar alle waardering voor. Dat zinnetje waarin je zegt dat je in feite erg sterk bent geweest is mooi. En waar.

Ten aanzien van de functiewaardering verbaast het me dat het bedrijf zo formalistisch vast blijft houden aan jouw opleidingsniveau en daarmee voorbij gaat aan jouw werkniveau. Als dat nu eenmaal zo werkt, dan zou je een goed argument op tafel kunnen leggen door jouw werkervaring te laten toetsen via een EVC-traject. Dat is eerder geopperd.

[LuckyBet]

Voor het eerst van mijn leven ervaar ik nu pas iets van ontspanning. De onverwerkte ervaringen hadden zich in mijn lichaam en onderbewustzijn vast gezet en veroorzaakten spanning. Dat begon al in mijn kindertijd, toen was ik ook al vaak gestresst en had ik nerveuze tics, door de emotionele druk en onderdrukking. Omdat ik het al vrijwel mijn hele leven had, dacht ik dat het bij mij hoorde en dat er geen andere toestand bestond of ooit zou kunnen bestaan. Maar het was altijd zwaar en continu een extra ballast. Ik kreeg er geen grip op, ik dacht dat het iets aangeborens was. Achteraf ga je zien wat je als kind hebt moeten doorstaan en wat dat met je heeft gedaan.
Maar ik ben een enorme doorbijter geweest en heb nooit bij de pakken neergezeten, in tegendeel, ik nam vaak veel hooi op mijn vork. Ik heb me ook vaak niet door mijn angsten laten leiden, maar ben er tegenin gegaan.

Misschien dat ik dat EVC-traject aan ga proberen te slingeren bij mijn baas.
Bij ons bedrijf is op het moment erg veel gaande met reorganisaties, maar misschien wanneer e.e.a. achter de rug is, kan ik eindelijk iets bereiken. Een HBO opleiding duurt drie, vier jaar en als ik die eerst moet hebben volbracht, voordat ik salaris verhoging krijg, dan duurt dat wel erg lang.