|
9 augustus 2008, 10:10
|
|
Hoe denken jullie hierover?
Hoi!
Ik heb onlangs een situatie meegemaakt waar nu nog m'n haren van overeind gaan staan en ben benieuwd hoe anderen hier over denken.
De situatie was een sollicitatiegesprek. Hiervoor moest ik eerst testjes voor maken en een psychologisch onderzoek doen. Deze had ik goed gemaakt en mocht door naar de volgende ronde, het eindgesprek Deze stond gepland op een doordeweeksedag om 15.00 uur.
Van tevoren had ik alles uitgezocht en precies uitgezocht hoe ik daar kon komen want te laat komen wilde ik zeker niet. Ik had besloten op de fiets te gaan, want het was ruim 25 graden. Het was ongeveer een half uur fietsen.
Ik ben een uur vantevoren (14.00 uur dus) weggefietst. Ik dacht dan ben ik er maar een half uur te vroeg, maar beter dat dan 10 minuten te laat.
Maar toen. Alle pech die ik maar kon krijgen, kreeg ik. M'n fietsketting ging kapot en kon niet meer verder fietsen. Kon 'm met geen mogelijkheid er weer op krijgen. Ik was net een kwartier onderweg. Wat nu? Na al mijn voorbereidingen ben ik helaas toch vergeten een briefje mee te nemen met een tel.nr erop van degene waar ik het gesprek mee had, dus moest ik het ergens anders vandaan zien te halen. Inmiddels had ik iemand gebeld en gevraagd of die me kon oppikken en naar het bedrijf kon brengen.
Inmiddels probeerde ik achter het telnr te komen, dus informatienummers 1888 en 1850 gebeld. Bleek dat mn net nieuwe telefoon geen verbinding kon maken om onbekende reden. Klantenservice van m'n telefoonprovider gebeld maar die konden me ook niet verder helpen.
Gelukkig ging m'n fiets kapot in een winkelstraat, dus genoeg winkels die wel een telefoonboek zouden hebben. Tot overmaat van ramp, had niemand een telefoonboek. Uiteindelijk bij de zoveelste winkel hadden ze een telefoonboek, maar kon alleen een 0900 nummer vinden. Meteen gebeld, maar daar kon ook geen verbinding mee gemaakt worden. (Uiteindelijk bleek er technisch iets niet goed te zijn met m'n telefoon).
Toen begon ik 'm wel te knijpen, de tijd begon te dringen had nog maar 10 minuten om er te komen. Uiteindelijk kwam de persoon eraan die ik gebeld had en met volle snelheid er naartoe gereden. Op hoop van zegen dat ik er op tijd zou zijn. Binnen aangekomen... 3 minuten te laat. Wat baalde ik!!
Meneer kwam mij 5 minuten later ophalen. Ik heb me netjes voorgesteld en meteen excuses aangeboden en eerlijk uitgelegd wat er allemaal gebeurd was. Boven aangekomen bleek er nog een persoon bij te zitten die erbij zat als iemand die d'r dag niet had. Onderuitgezakt, armen over elkaar, chagrijnig gezicht van hier tot tokio. Ik probeerde me er niks van aan te trekken en ook haar heb ik eerlijk uitgelegd wat er gebeurd was,excuses aangeboden en dat ik er erg van baalde en zelf nog gezegd dat dit geen goeie indruk geeft op een sollicitatiegesprek en dat ik dit ook erg spijtig vond.
Uiteindelijk na nog geen 5 minuten stond ik weer buiten. Meneer wilde de procedure beëindigen vanwege het feit dat ik te laat was.
Ik was kokend van woede en kon het niet geloven dat dit echt gebeurd was.
Nu vraag ik mij af, hoe denken jullie hierover?
Inderdaad mijn eigen schuld, want te laat is te laat? Of is dit toch ook wel een overdreven actie van het bedrijf?
Uiteindelijk kan ik er nu wel om lachen en ik vind het zelf een te overdreven actie van het bedrijf. Ik praat het echt niet goed dat ik te laat was, want dat is gewoon slechter dan slecht voor een sollicitatiegesprek. Maar toch, ondanks alles wat ik geprobeerd heb en dan toch te laat gekomen, dan vind ik dat het bedrijf daar wel iets coulanter mee om had kunnen gaan.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken!
|
9 augustus 2008, 12:17
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Wat wij er van denken doet er niet toe. In het bedrijfsleven ben je afhankelijk van de grillen van mensen en kun je niet uitgaan van gerechtigheid enzovoorts. Daar zul je mee moeten leren leven. Haal even diep adem en ga verder met je carriere. Succes!
|
9 augustus 2008, 20:57
|
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 7 juli 2008
Berichten: 413
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
3 minuten te laat is eigenlijk haast niets als je bedenkt wat je allemaal hebt meegemaakt
En eerlijk gezegd zouden 3 minuten mij niet eens opvallen.
De klokken op het kantoor lopen toch allemaal ongelijk.
Zelf zou ik het verhaal met grote zelfspot en humor hebben verteld en daarmee hopelijk het ijs gebroken hebben.
Als ik hierdoor vervolgens zou worden afgewezen zou ik met 100% zekerheid weten dat ik bij dit bedrijf als werknemer doodongelukkig zou zijn geworden en ze veel geluk wensen bij de zoektocht naar de ideale mens.
Maar goed, te laat is te laat en meestal wordt je daar op afgerekend.
Als jij een verpletterende indruk had gemaakt na het eerste gesprek en de test zou hebben aangetoond dat jij de ideale combinatie aan persoonlijkheid, kwaliteiten en potentie zou hebben, dan zou de 2e persoon er vast anders bij hebben gezeten.... Dan zou "te laat" misschien een minor set-back zijn maar geen reden om je af te wijzen. Hooguit een puntje om met kritiek mee te nemen in het gesprek.
Bedenk je dus dat ze je heel waarschijnlijk toch wel hadden afgewezen, ook al was je een half uur te vroeg.
Volgens mij moet je hier de volgende dingen van leren:
- neem ALTIJD maar dan ook ALTIJD het telefoonnummer en de naam van de contactpersoon en het bedrijf mee (en evt. routebeschrijving) en zorg dat je telefoon opgeladen is.
- heb altijd een plan B achter de hand
(zo raad ik iedereen aan die ergens moet solliciteren waar ze de weg niet kennen, om er alvast een keertje heen te rijden en de route te verkennen, dan heb je die stress niet van zoeken, verdwalen en stressen)
Enneuh, laat je gevoel voor je spreken en zeg nu eens eerlijk: wilde je deze baan bij dit specifieke bedrijf echt heeeeeeeeeel erg graag of heeft je onderbewustzijn al die ellende veroorzaakt zodat je afgewezen zou worden en je daardoor zelf de keuze niet meer hoefde te maken....... ben je diep in je hart misschien niet heel erg opgelucht???
Tessa
__________________
"Ontdek wie je bent en wees het dan expres!"
| Making Sense | Adviesbureau voor loopbaancoaching, personal branding en inspiratie
| W: makingsense.nl | E: info@makingsense.nl | 06-24095195 |
Tessa Faber helpt vrouwen en mannen in loondienst om hun kennis, kunde en kracht zichtbaar te maken en hun eigen loopbaan als ondernemer in handen te nemen.
|
11 augustus 2008, 11:01
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 oktober 2007
Berichten: 595
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Misschien was het niet jouw bedoeling, maar ik heb met veel leedvermaak jouw verhaal gelezen. Zeg nou eerlijk: Het is een erg grappig verhaal. Ik sluit me verder helemaal aan bij de vorige sprekers:
- Bij zo'n humorloze hork wil je niet werken. Their loss!!!!
- De volgende keer bereid je je nog beter voor (op z'n minst een telefoonnummer + werkende telefoon)
Maar je hebt gelijk: Natuurlijk hadden ze er coulanter mee om moeten gaan. Als je drie minuten te laat bent, na al deze avonturen, dan heb je het nog netjes gedaan. Ze hadden het ook positief kunnen opvatten. Je hebt niet opgegeven en bent behoorlijk vindingrijk geweest.
|
12 augustus 2008, 19:15
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Bedankt voor jullie reacties!
Hihi Catbert kan me de leedvermaak wel voorstellen hoor Ik lach er zelf ook om. Ik had er nog niet eens over nagedacht dat ze het ook positief hadden in kunnen zien inderdaad, aangezien ik niet zomaar opgegeven had.
Ik heb het verhaal ook met grote zelfspot verteld, ik heb zelfs herhaaldelijke keren gezegd dat het wel 1 grote smoes lijkt, maar ja die grap konden ze niet waarderen.
Tessa, wel grappig dat je precies schrijft wat ik ook denk. Vooral het laatste. Al wilde ik deze baan juist wel heeeeel erg graag. Ik had alleen geen keus dan alleen bij hun te solliciteren voor deze functie, omdat zij het enige bedrijf in de stad e.o. zijn die deze functie hebben.
Ik denk dat het uiteindelijk allemaal zo heeft moeten zijn en ik daardoor al deze pech heb gehad.
Nu denk ik wel, wat ben ik blij dat ik niet ben aangenomen bij hun, omdat ze al moeilijk doen over de kleinste dingen, maar ja dat wist ik toen niet. Ergens vind ik het nog steeds wel jammer, omdat ik voor deze functie niet ergens anders kan solliciteren, tenzij ik ga verhuizen maar dat gaat me een beetje te ver.
Al met al wel een enerverende ervaring erbij Deze zal ik in ieder geval nooit meer vergeten!
|
13 augustus 2008, 14:35
|
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 7 juli 2008
Berichten: 413
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Good 4 U!!
Zelf heb ik ook een paar hele leuke / pijnlijke sollicitatie-ervaringen gehad... Zo ben ik eens tijdens een gesprek met een zeer monotoon, binnensmonds en zeer slecht Engels-sprekende en oninspirerende manager in slaap gevallen... microslaapje hoor.
Totdat hij ineens stil was en ik me dus realiseerde dat ik de laatste paar seconden van zijn verhaal en de vraag die daarbij hoorde had gemist........
Maar ik heb al improviserend en lettend op zijn lichaamshouding een verhaal gefabriceerd en hij heeft nooit iets gemerkt.
Ook ben ik wel eens tijdens een gesprek in huilen uitgebarsten toen ze vroegen waarom ik bij mijn huidige werkgever weg ging. Onverwerkt leed dat op dat moment nog net even iets te rauw was.... oeps... foutje...
Verder black outs, last minute vlekken op outfits, een impromptu gesprek waarbij ik reeds 3 maanden zwanger was, als verzopen kat aankomen na een onverwachtse en heftige wolkbreuk, te laat, te vroeg, precies op tijd etc etc...
Ik heb het allemaal wel eens meegemaakt en neem deze ervaringen ook mee in mijn werk als sollicitatiecoach...
Het microslaapje leidde overigens wel tot een bijzonder goedbetaalde baan en vervolgens tot een bijna-burnout. Daardoor weet ik dat ik nooit meer wil werken voor een ongeinspireerde, monotone manager want dat slaapje tijdens het gesprek was een voorbode voor mijn periode als werknemer daar.........
Zet dus je voelsprieten goed uit bij een gesprek en neem niet zomaar een baan aan omdat het nu eenmaal goed betaalt of het de enige mogelijkheid is.
Heb je al een plan van aanpak bedacht voor je volgende sollicitaties?
Groetjes
Tessa
__________________
"Ontdek wie je bent en wees het dan expres!"
| Making Sense | Adviesbureau voor loopbaancoaching, personal branding en inspiratie
| W: makingsense.nl | E: info@makingsense.nl | 06-24095195 |
Tessa Faber helpt vrouwen en mannen in loondienst om hun kennis, kunde en kracht zichtbaar te maken en hun eigen loopbaan als ondernemer in handen te nemen.
|
13 augustus 2008, 19:45
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Haha wat een verhalen! Je hebt nogal wat meegemaakt! Dan valt het verhaal van mij nog wel mee hihi.
Ik hoef voorlopig geen sollicitatieleed (ehh pret mee te maken. Ben aangenomen bij het bedrijf waar ik nu al een tijdje voor werk (nu nog via een uitzendbureau). Het is niet echt wat ik wil. Maar voor nu is het wel even goed, ondertussen zoek ik gewoon weer verder, maar het heeft niet echt haast meer. Ik moest eerst voor 1 sep een andere baan vinden omdat m'n contract dan verloopt namelijk.
Ik heb in ieder geval wel geleerd om altijd altijd altijd altijd! een telefoonnummer mee te nemen
Verder heb ik nooit echt problemen met sollicitaties, ja de gezonde spanningen natuurlijk, maar ik blijf gewoon altijd mezelf en als ze me niet moeten dan niet. Alleen het geval van laatst ben ik nog steeds niet vergeten hihi.
groetjes.
|
15 augustus 2008, 17:59
|
Juniorlid
|
|
Geregistreerd: 15 augustus 2008
Berichten: 3
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
hoi,
hoi,
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt.
Ik had een sollicitatiegesprek bij een bedrijf in mijn eigen woonplaats. In de uitnodigingsbrief stond geen adres vermeld (ook niet op het briefpapier). Maar dit was geen probleem want ik had het adres opgezocht op de internetsite van het bedrijf zelf. Op de website van het bedrijf stond wel genoemd dat het bedrijf over enige tijd zou gaan verhuizen naar een ander adres, maar het "oude" (huidige) adres stond nog als bezoekadres op de site genoemd.
Het was maar 5 minuten fietsen maar ik ben 15 minuten voordat ik er moest zijn van huis vertrokken. Daar aangekomen stond ik voor een leeg pand met nog wel het naambord van dit bedrijf erop vermeld.
Helaas had ik mijn mobiele telefoon niet bij me, ik had nl. niet verwacht dat ik deze nodig zou hebben aangezien het zo dichtbij was.
Gelukkig herinnerde ik me de straatnaam nog waar het bedrijf naartoe zou verhuizen, dus ben als een gek daarnaartoe gefietst (10 minuten fietsen), maar moest wel nog even flink zoeken omdat het een lange straat is. Ik kwam zo'n 5 minuten te laat en heb gelijk toen ik werd opgehaald mijn excuses aangeboden en uitgelegd wat de situatie was.
Na een zeer onbeschoft gesprek (kortaf, ongeïnteresseerd en meneer had duidelijk mijn cv niet gelezen) stond ik binnen 10 minuten weer op straat met de mededeling dat ik binnen 2 weken iets zou horen. Nooit meer iets van gehoord.
Ik had zelf al een vervelend gevoel overgehouden aan dit gesprek omdat ik erg onbeschoft werd behandeld en baalde wel dat ik niet een eerlijke kans kreeg. Ergens te laat komen is zeker niet mijn stijl, maar ik had het adres gecheckt en het bedrijf gaf zelf aan nog op het oude adres te zitten.
Ach ja, ik weet wat zij missen denk ik dan maar.... ;-)
|
17 augustus 2008, 23:10
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Hoi Daisy,
Dat is ook wel een ervaring die je nooit meer vergeet. Wel raar dat je eigenlijk helemaal geen adres had. Uiteindelijk dan wel zelf gevonden, maar toch.
Te laat komen is ook niet mijn stijl, maar soms kan je er door onverwachte omstandigheden gewoon niks aan doen. Dat gevoel van geen eerlijke kans gekregen te hebben had ik ook. Maar net wat je zegt, wij weten wat zij missen
|
18 augustus 2008, 14:35
|
|
Re: Hoe denken jullie hierover?
Werkgevers missen niets. Er zijn miljoenen kandidaten voor functies en niemand is onvervangbaar.
|
|